Book Title: Agam 05 Ang 05 Bhagvati Vyakhya Prajnapti Sutra Part 03
Author(s): Bechardas Doshi
Publisher: Dadar Aradhana Bhavan Jain Poshadhshala Trust

View full book text
Previous | Next

Page 414
________________ ३९४ श्रीरायचन्द्र-जिनागमसंग्रहे शतक १५० तेणेव उवागच्छइ, ते २ उवागच्छित्ता मेंढियगाम नगरं मझमझेणं जेणेव रेवतीए गाहावइणीए गिहे तेणेव उवागच्छद, ते. २ उवागच्छित्ता रेवतीए गाहावतिणीए गिहं अणुप्पवितु । तए णं सा रेवती गाहावतिणी सीहं अणगारं एजमाणं पासति, पासित्ता हट्टतुट्ट० खिप्पामेव आसणाओ अन्भुढेइ, अब्भुटेत्ता सीहं अणगारं सत्तट्ठ पयाई अणुगच्छह, स० २ अणुगच्छिता तिक्खुत्तो आयाहिणं पयाहिणं करेति, आ० २ करेत्ता वंदति नमसति, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी-'संदिसंतुणं देवाणुप्पिया! किमागमणप्पयोयणं' ? तए णं से सीहे अणगारे रेवति गाहावइणि एवं वयासी-एवं खलु तुमे देवाणुप्पिए ! समणस्स भगवओ महावीरस्स अट्ठाए दुवे कवोयसरीरा उवक्खडिया, तेहिं नो अट्ठो, अस्थि ते अन्ने पारियासिए मंजारकडए कुक्कडमंसए पयमाहराहि, तेणं अट्ठो' । तए णं सा रेवती गाहावइणी सीहं अणगारं एवं वयासी-'केसणं सीहा से णाणी वा तवस्सी वा, जेणं तव एस अटे मम ताव रहस्सकडे हधमक्खाए, जओ णं तुमं जाणासि ? एवं जहा खंदप, जाव-जओ | अहं जाणामि । तए णं सा रेवती गाहावतिणी सीहस्स अणगारस्स अंतियं एयमटुं सोचा निसम्म हट्ठ-तुट्ठा जेणेव भत्तघरे तेणेव उवागच्छइ, तेणेव उवागच्छित्ता पत्तगं मोएति, पत्तगं मोपत्ता जेणेव सीहे अणगारे तेणेव उवागच्छइ, तेणेव उवागच्छित्ता सीहस्स अणगारस्स पडिग्गहगंसि तं सवं संमं निस्सिरति । तए णं तीए रेवतीए गाहावतिणीए तेणं दधसुद्धणं जाव-दाणेणं सीहे अणगारे पडिलाभिए समाणे देवाउए निवद्धे, जहा विजयस्स, जाव-जम्मजीवियफले रेवतीए गाहाव ए. रेवती०२। तए णं से सीहे अणगारे रेवतीए गाहावंतिणीए गिहाओ पडिनिक्खमति, पडिनिक्खमित्ता मेढियगाम नगरं मझमज्झेणं निग्गच्छति, निग्गच्छित्ता जहा गोयमसामी जाव-भत्तपाणं पडिदंसेति, पडिदंसेत्ता समणस्स भगवओ महाधीरस्स पाणिसि तं सवं संमं निस्सिरति । तए णं समणे भगवं महावीरें अमुच्छिए जाव-अणज्झोववन्ने बिलमिव पन्नगभूएणं अप्पाणेणं तमाहारं सरीरकोटुगंसि पक्खिवति । तए णं समणस्स भगवओ महावीरस्स तमाहारं आहारियस्स समाणस्स से विपुले रोगायंके खिप्पामेव उवसमं पत्ते, हटे जाए, आरोग्गे, वलियसरीरे, तुट्ठा समणा, तुट्ठाओ समणीओ, तुट्ठा सावया, तुट्ठाओ सावियाओ, तुट्ठा देवा, तुट्ठाओ देवीओ, सदेवमणुयासुरे लोए तुढे 'हढे जाए समणे भगवं महावीरे' हटे० २। ३६. 'भंते'त्ति भगवं गोयमे समणं भगवं महावीरं वंदति नमसति, वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी-एवं खलु देवाणुप्पियाणं अंतेवासी पाईणजाणवए सवाणुभूतीनामं अणगारे पगतिभद्दए जाव-विणीए, से णं भंते ! तदा गोसालेणं मंखलि. पुत्तेणं तवेणं तेएणं भासरासीकए समाणे कहिं गए, कहिं उववन्ने ? [उ०] एवं खलु गोयमा! ममं अंतेवासी पाईणजाणवए सवाणुभूतीनामं अणगारे पगइभदए जाव-विणीए, से णं तदा गोसालेणं मंखलिपुत्तेणं भासरासीकए समाणे उहुं चंदिमसूरिय० जाव-बंभ-लंतक-महासुक्के कप्पे वीइवइत्ता सहस्सारे कप्पे देवत्ताए उववन्ने । तत्थ णं अत्थेगतियाणं देवाणं अट्ठा कह्या प्रमाणे अहिं कहे, यावत्-जेथी (भगवंतना कथनथी) हुं जाणुं छं. त्यारे ते रेवती गृहपत्नी सिंह अनगारनी ए वात सांभळी, हृदयमा अवधारी दृष्ट अने संतुष्ट थई ज्यां भक्तगृह-रसोडूं छे त्यां आवीने पात्र नीचे मूके छे, पात्र नीचे मूकीने ज्या सिंह अनगार छे त्यां आवे छे, त्यां आवीने सिंह अनगारना पात्रने विषे ते सर्व (बीजोरा पाक) आपे छे. ते समये ते रेवती गृहपनीए द्रव्यशुद्ध एवा यावत्-ते दानवडे सिंह अनगारने प्रतिलाभित करवाथी देवायुष बांध्यु, यावत्-"विजयनी पेठे रेवतीए 'जन्म अने जीवितव्यनुं फल प्राप्त कर्यु २'-एवी उद्घोषणा थई. हवे ते सिंह अनगार रेवती गृहपत्नीना घरथी नीकळी मेंढिकग्राम नगरना मध्यभागमा थईने नीकळे छे, नीकळी गौतमखामीनी पेठे भात-पाणी देखाडे छे. देखाडी श्रमण भगवंत महावीरना हाथमा ते सर्व सारी रीते मूके छे. त्यार बाद श्रमण भगयंत महावीर मूर्छा-आसक्तिरहित, यावत्-तृष्णारहितपणे सर्प जेम बिलमा पेसे तेम पोते ते आहारने शरीररूप कोष्ठमां नांखे छे. हवे ते आहारने खाधा पछी श्रमण गवंत महावीरनो ते महान् पीडाकारी रोग तुरत ज शान्त थयो. ते हृष्ट, रोगरहित अने बलवानशरीरवाळा थया. श्रमणो तुष्ट थया, श्रमणीओ तुष्ट थई, श्रावको तुष्ट थया, श्राविकाओ तुष्ट थई, देवो तुष्ट थया, देवीओ तुष्ट थई, अने देव, मनुष्य अने असुरो सहित समग्र विश्व संतुष्ट थयु के 'श्रमण भगवान् महावीर हृष्ट-रोगरहित थया.' समान ३६. [प्र०] भगवान् गौतमे 'भगवन्! एम कही श्रमण भगवान् महावीरने बंदन अने नमस्कार करी ए प्रमाणे कर्दा-ए प्रमाणे गपामी क्या गया- खरेखर देवानुप्रिय एवा आपना अन्तेवासी पूर्वदेशमा उत्पन्न थयेला सर्वानुभूति नामे अनगार जे प्रकृतिना भद्र हता, यावत्-विनीत हता, ते संबन्धे प्रश्नोत्तर. हे भगवन् ! ज्यारे तेने मंखलिपुत्र गोशालके तपना तेजथी भस्मराशिरूप कर्या त्यारे ते मरीने क्यां गया, क्या उत्पन्न थया! [उ०] "ए प्रमाणे खरेखर हे गौतम! मारा अन्तेवासी पूर्वदेशोत्पन्न सर्वानुभूतिनामे अनगार प्रकृतिना भद्र यावत्-विनीत हता, तेने ज्यारे मंखलिपुत्र गोशालके भस्मराशिरूप कर्या त्यारे ते ऊर्ध्वलोकमा चन्द्र अने सूर्यने, यावत्-ब्रह्म, लान्तक अने महाशुक्र कल्पने ओळंगी सहस्रार कल्पमां देवरूपे उत्पन्न थया. त्यां केटला एक देवोनी अढार सागरोपमनी स्थिति कही छे. त्या सर्वानुभूति देवनी पण अढार सागरोपमनी ३५ * भग० ख० ३ श० १५ सू. ३ पृ. ३५०. भिग• खं० १ २० २ ३० ५ पृ. २८२. Jain Education International For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org

Loading...

Page Navigation
1 ... 412 413 414 415 416 417 418 419 420 421 422