Agam 05 Ang 05 Bhagvati Vyakhya Prajnapti Sutra Part 03

Author(s): Bechardas Doshi
Publisher: Dadar Aradhana Bhavan Jain Poshadhshala Trust

Page 390

३७०
श्रीरायचन्द्र-जिनागमसंग्रह
'शतक १
अहं गोयमा !। तए णं अहं गोयमा! पढममासक्खमणपारणगंसि तंतुवायसालाओ पडिनिषखमामि, तंतु० २-पखमित्ता णालंदाबाहिरियं मझमझेणं जेणेव रायगिहे नगरे तेणेव उवागच्छामि, रायगिहे नगरे उश्च-नीय० जाव-अडमाणे विजयस्स गाहावहस्स गिहं अणुपविट्टे । तए णं से विजए गाहावती ममं एज्जमाणं पासति, पासित्ता हट्टतुट्ठ० खिप्पामेव आसणामो अम्भुट्टेइ, खि० २-टेत्ता पायपीढाओ पञ्चोकहर, पा० २-हित्ता पाउयाओ ओमुयइ, पा० २ ओमुरत्ता एगसारियं उत्सरासंग करेति, करेत्ता अंजलिमउलियहत्थे ममं सत्तट्ठपयाई अणुगच्छद, २ ममं तिक्खुत्तो आयाहिणपयाहिणं करेति, २ ममं बंदति नमंसति, २ ममं विउलेणं असण-पाण-खाइम-साइमेणं पडिलाभेस्सामित्ति कट्ट तुडे, पडिलाभेमाणे वि तुट्टे, पडिलाभिते वि तट्रे । तए णं तस्स विजयस्स गाहावइस्स तेणं दवसुद्धणं दायगसुद्धणं पडिगाहगसुद्धणं तिविहेणं तिकरणसुद्धणं दाणेणं मए पडिलाभिए समाणे देवाउए निबद्धे, संसारे परित्तीकए, गिहंसि य से इमाई पंच दिखाई पाउम्भूयाई, तंजहा-१वसुधारा घुट्टा, २ दसद्धवन्ने कुसुमे निवातिए, ३ चेलुफ्खेवे कए, ४ आहयाओ देवदुंदुभीओ, ५ अंतरा वि य णं आगासे 'अहो दाणे दाणे' त्ति घुटे । तए णं रायगिहे नगरे सिंघाडग० जाव-पहेसु बहुजणो अन्नमन्नस्स एवमाइक्खइ, जाव-एवं परूवेइ-'धन्ने णं देवाणुप्पिया! विजए गाहावती, कयत्थे णं देवाणुप्पिया! विजये गाहावई, कयपुग्ने णं देवाणुप्पिया! विजए गाहावई, फयलक्खणे णं देवाणुप्पिया! विजये गाहावई, कया णं लोया देवाणुप्पिया! विजयस्स गाहावइस्स, सुलखे णं देवाणुप्पिया! माणुस्सए जम्मजीवियफले विजयस्स गाहावइस्स, जस्स णं गिहंसि तहारूवे साधु साधुरूवे पडिलाभिए समाणे इमाइं पंच दिवाई पाउम्भूयाई, तंजहा-१ वसुधारा वुट्ठा, जाव-'अहो दाणे दाणे'त्ति घुटे, तं धन्ने, कयत्थे, कयपुग्ने, कयलक्खणे, फया णं लोया, सुलद्धे माणुस्सए जम्मजीवियफले विजयस्स गाहावइस्स, विज.' २ । तए णं से गोसाले मंखलिपुत्ते बहुजणस्स अंतिए पयमद्रं सोचा निसम्म समुप्पन्नसंसए समुप्पन्नकोउहल्ले जेणेव विजयस्स गाहावइस्स गिहे तेणेव उवागच्छर, तेणेव उवागच्छित्ता पासइ विजयस्स गाहावइस्स गिहंसि वसुहारं वुटुं, दसद्धवन्नं कुसुमं निवडियं, ममं च णं विजयस्स गाहावइस्स गिहाओ पडिनियखममाणं पासति, पासित्ता हतुट्टे जेणेव ममं अंतिए तेणेव उवागच्छद, उवागच्छित्ता ममं तिषखत्तो
मळतां ते तंतुवायनी शालाना एक भागमा ज्यां हुं रहेलो हतो त्या वर्षाऋतुमा रहेवा माटे आव्यो. त्यार बाद हे गौतम ! हुं प्रथम मासक्षमणना पारणाने दिवसे तंतुवायनी शालाथकी बहार नीकळी नालंदाना बहारना भागना मध्य भागमा थई ज्यां राजगृह नगर छे त्यां आव्यो.
राजगृह नगरमा उच्च, नीच अने मध्यम कुळमां यावत्-आहार माटे फरता में विजयनामे गाथापतिना घरमा प्रवेश कर्यो. ते वखते ते विजयनामे पारणाने दिवसे वि- गाथापतिए मने आवता जोयो, मने आवता जोईने प्रसन्न अने संतुष्ट थइ ते तुरत आसनथी उठ्यो, उठीने जलदी सिंहासनथी उतरी पादुजयगाथापतिना घेर
" कानो त्याग करी एक साडीवाळू उत्तरासंग करी, अंजलिवडे हाथ जोडी सात आठ पगलां मारी सामो आव्यो, मारी सामो आवीने मने त्रण वार प्रदक्षिणा करी, वंदन अने नमस्कार कर्या, वंदन अने नमस्कार करी 'भने पुष्कळ अशन, पान, खादिम अने खादिम आहारथी प्रतिलामीश-सत्कारीश'-एम विचारी ते संतुष्ट थयो, प्रतिलाभतां पण संतुष्ट थयो, प्रतिलाभ्या बाद पण संतुष्ट थयो, अने त्यार पछी ते
विजयगाथापतिए द्रव्यनी शुद्धिथी, दायकनी शुद्धिथी अने पात्रनी शुद्धिथी तथा त्रिविध-मन, वचन, कायानी शुद्धिथी अने त्रिकरण शुद्धिथी विजयगृहपतिने घेर- दानवडे मने प्रतिलाभवाथी देव- आयुष बांध्यु, संसार अल्प कर्यो भने तेना घरमां आ पांच दिव्यो प्रगट थयां, ते आ प्रमाणे-१वसुपांच दिव्यर्नु प्रगट धारानी वृष्टि, २ पांच वर्णना पुष्पोनी वृष्टि, ३ ध्वजारूप वस्त्रनी वृष्टि, ४ देवदुंदुभिर्नु वागवू अने ५ आकाशने विषे 'आश्चर्यकारी दान,
आश्चर्यकारी दान'-एवी उद्घोषणा. त्यार बाद राजगृह नगरमा शंगाटक-त्रिकमार्ग, यावत्-राजमार्गमा घणा माणसो परस्पर एम कहे छे, यावत्-एवी प्ररूपणा करे छे के 'हे देवानुप्रिय! विजयगाथापति धन्य छे, हे देवानुप्रिय ! विजयगाथापति कृतार्थ छे, हे देवानुप्रिय ! विजयगाथापति पुण्यशाळी छे, हे देवानुप्रिय! विजयगाथापति कृतलक्षण छे, हे देवानुप्रिय! विजयगाथापतिना उभय लोक सार्थक छे अने विजयगाथापतिनुं मनुष्यसंबन्धी जन्म अने जीवितर्नु फल प्रशंसनीय छे, जेना घरने विषे तेवा प्रकारना साधु--उत्तम अने सौम्य आकारवाळा-श्रमणने प्रतिलाभवाथी आ पांच दिव्यो प्रगट थयां; ते पांच दिव्यो आ प्रमाणे-१ वसुधारानी वृष्टि, यावत्-५ 'आश्चर्यकारी दान, आश्चर्यकारी दान'–एवी उद्घोषणा. ते माटे ते धन्य छे, कृतार्थ छे, कृतपुण्य छे, कृतलक्षण छे, अने तेना बन्ने लोक सार्थक छे, तेमज
विजयगृहपतिनुं मनुष्यसंबन्धी जन्म अने जीवितर्नु फल प्रशंसनीय छे.' त्यार बाद ते मंखलिपुत्र गोशालक घणा माणसो पासेथी आ वात गोशालकनुं विजय- सांभळी, अवधारी जेने संशय अने कुतूहल उत्पन्न थया छे एवो ते विजयगृहपतिना घेर आव्यो. आवीने तेणे विजयगृहगुरुपतिने पर पतिना घरने विषे वर्षेली वसुधारा, नीचे पडेला पांच वर्णोना पुष्पो, तथा घरथी बहार नीकळतां मने अने विजयगृहपतिने जोया; जोईने
प्रसन्न अने संतुष्ट थइ ते गोशालक ज्यां हुं हतो त्या आव्यो, त्या आवी मने त्रणवार प्रदक्षिणा करी, वंदन अने नमस्कार करी तेणे आ प्रमाणे कडं-'हे भगवन् ! तमे मारा धर्माचार्य छो अने हुं तमारो धर्मशिष्य छु.' ते वखते हे गौतम! में मंखलिपुत्र गोशालकनी आ पातनो आदर न कर्यो, तेम स्वीकार न कर्यो; परन्तु हुं मौन रह्यो. त्यार बाद हे गौतम! हुँ राजगृह नगर धकी नीकळी नालंदाना बहारना मध्य भागमा थई ज्यां तंतुवायनी शाला छे त्यां आव्यो, त्या आवी बीजा मासक्षमणनो खीकार करी विहरवा लाग्यो. त्यार पछी हे
भागसन, .