Yugadi Vandana

Author(s): Dharnendrasagar
Publisher: Buddhisagarsuri Jain Gyanmandir

Page 84

७६
विश्व-त्रयाऽतिशयिविस्मयकारिरूपं, देवं भवन्तमवलोकयतोऽपि न स्यात् । यस्याssस्य मुल्लसित लोचन - युग्ममीश !,
काष्ठं पशुः किमथवा दृषदेष साक्षात् ||१५||
यन्न प्रसीदसि विभोद्भुतभक्तिभाजि, निन्दापरे च नरि नैव करोषि रोषम् । त्वां लक्षणेन खलु विश्व - विलक्षणेनाऽनेनैव दैवतधिया मुनयः देवाऽन्य दैवतगणादगुणान् नृणां या, सामान्य सत्त्वसदृशत्वभृतोऽमृतेच्छा ।
साऽत्यन्तनिर्धनजनादति भूरि भूति
विश्व-त्रयप्रकटदैवतचेष्टितं ये,
प्राप्तावतीव महती मनसः समीहा ॥ १७॥
देवं मदा दववदन्ति भवन्तमेतम् ।
ते सूर बिम्वमभि-रेणुभरं किरन्ति, दन्तै रदन्ति
युगादिवन्दना
प्रपन्नाः ॥ १६॥
गिरिसारभर च दर्पात् ||१८||
त्वं देव ! मोहित जगत्त्रय मानसोऽपि, मिथ्यादृशो ददसि नो मनसः प्रमोदम् । आप्यायिताऽखिल महीतललोचनोऽपि,
किं कोकलोक मुख मुज्ज्वलयेत् ? कलावान् ॥१९॥ योऽनेकशोऽपि ददृशे न भवान् दृशेश !,
स्यादस्य देव ! पर तीर्थकरे ऽनुरागः । आजन्मतोऽप्यनवलोकित रत्नजाते
तो रतिर्भवति हि प्रतिकाचखण्डम्
॥२०॥