Vicharsar Prakaranam Cha

Author(s): Pradyumnasuri, Manikyasagar
Publisher: Agamoday Samiti

Page 163

१० पत्तेयबुद्धा ११ य ॥ ४९ ॥ एग १२ अणेग १३ सयंबुद्ध १४ बुद्धबोहिय १५ पभेयओ भणिया । सिद्धंते सिद्धाणं भेया पनरससंखत्ति ॥ ५० ॥ अवहिइत्ति-ईसीपभाराए उवरि खलु जोयणस्स जो कोसो। कोसस्स य छहभाए सिद्धाणोगाहणा भणिया॥५१॥ अलोए पडिहया सिद्धा, लोयग्गे य पइट्ठिया । इहं बुंदि चइत्ताणं, तत्थ गंतूण सिज्झई ॥ ५२ ॥ रिउसेढी समएणं दंसणनाणं अणंतसुक्खं च । उवमाईयं च सुहं पडिघाओ से अलोगेणं ॥ ५३॥ परिमियदेसेऽणंता किह माया जुत्तिविरहियत्ताओ ?। नेयं मि व नाणाई दिट्ठी उवओगरूवत्ति ॥५४॥ आसंसारं सरियाजलेहिं हीरंतरेणुनिवहेहिं । पुढवी न निट्टइ चिय उयहीवि थली न संजा
ओ ॥५५॥ नवि अस्थि माणुसाणं तं सुक्खं नविय सवदेवाणं । तं सिद्धाणं सुक्खं अबाबाहं उवगयाणं ॥५६॥ आराहणाविहित्तिआलोयणा वयाणं उच्चारो खामणा अणसणं च । सुहभावणा नमु
हिलिंगनपुंसकातीर्थसिद्धाः प्रत्येकबुद्धाश्च ॥ ८४९ ॥ एकानेकस्वयंबुद्धबोधितप्रभेदतो भणिताः। सिद्धान्ते सिद्धानां मेदाः पंचदशसंख्या इति ॥ ८५०॥ अवस्थितिरिति ईषत्प्रारभाराया उपरि खलु योजनस्य यः क्रोशः। क्रोशस्य च षष्ठो भागः सिद्धानामव. गाहना भणिता ॥ ८५१॥ अलोकेन प्रतिहताः सिद्धा लोकाग्रे च प्रतिष्ठिताः। इह बोंदिं (शरीरं ) त्यक्त्वा तत्र गत्वा सिध्यंति ॥ ८५२॥ ऋजुश्रेण्या समयेन दर्शनज्ञाने अनन्तसुखं च । उपमातीतं च सुखं प्रतिघातः तस्यालोकेन ॥ ८५३॥ परिमितदेशेऽनन्ताः कथं माता युक्तिविरहितत्वात् । ज्ञेय इव ज्ञानादिः दृष्टिरुपयोगरूप इति ॥ ८५४ ॥ आसंसारं सरिजलैहियमाणरेणुनिवहैः । पृथ्वी न निष्ठितैव उदधिरपि स्थली न संजातः ॥ ८५५ ॥ नैवास्ति मा. नुषाणां तत्सुखं नापिच सर्वदेवानां । तत् सिद्धानां सुखमव्या. बाधमुपगतानां ॥ ८५६ ॥ आराधनाविधिरिति--आलोचना व्र. तानामुच्चारः क्षमापनाऽनशनं च । शुभभावना नमस्कारभावन