________________
પ્રતિષઠા જ્ઞાની થકી - અમે જયપુર ગયા'તા, એક બસ લઈને, તે ત્યાંથી પછી બિરલાવાળાનું મંદિર હતું, રામ, લક્ષમણ, સીતાની. એ ત્રણ મૂર્તિઓ
ઠવેલી, અને મદિર નવું બાંધેલું. ત્યારે અમે બધા ત્યાં જઈને બેઠાં, દર્શન કર્યા. આપણે તે બધા દર્શને માનીએને ! આપણે તે અહીં વીતરાગ દર્શનને ! નિષ્પક્ષપાતીને ! આપણે અહીં તે પક્ષપાત નહીં ને ! એન. વૈશણ બધા આવે અને વ્યવહારથી છે, આપણે કંઈ આ નિશ્ચય છે નહિ, વ્યવહાર છે. એટલે પછી ત્યાં આગળ જઈ બેઠા. પછી મેં પ્રતિષ્ઠા કરી કહ્યું કે આવી સરસ મૂર્તિ છે, પણ પ્રતિષ્ઠા નથી દેખાતી. તે બે વરસ પર બાંધેલું પછી. પ્રતિષ્ઠા કરી. એટલે પછી પેલે પૂરી દેડતે આવ્યા અને દાદાના પગમાં માથું મુકીને ખૂબ રડયે એ તો ! ખૂબ રડીને પછી આ માળા પહેરાવી ગયા. મને કહે છે કે આજે ભગવાનને હસતા જોયાં. નહિ તે કઈ દહાડે હસ્યા જ નથી, તમે શું કર્યું ? મે કહ્યું, મેં આ પ્રતિષ્ઠા કરી છે. લોકોનું કલ્યાણ થઈ
જાય !
આયે પ્રતિષ્ઠાનું જ રૂપક છે. આ તમે “ચંદુલાલ’ બન્યા છે એ પ્રતિષ્ઠા જ તમે કરી છે. હવે ફરી પ્રતિષ્ઠા ના કરવી હોય, ન અનુકૂળ આવતું હોય તે પ્રતિષ્ઠા બંધ કરી દે.
પ્રતિષ્ઠા થાય પછી પૂજય ગણાય. એટલે અમે ચેતન મૂકીએ એમાં. મૂર્તિમાં ચેતન મૂકીએ ત્યાર પછી પ્રતિષ્ઠા થઈ કહેવાય. આ દેરાસરમાં જેને, અમે એક એક મૂર્તિમાં ચેતન મૂકીશું.
પ્રશ્નકર્તા : આ મૂર્તિમાં પ્રાણપ્રતિષ્ઠા કરે છે તે વ્યકિતમાં કેમ નહિ ?
દાદાશ્રી : હું પ્રાણપ્રતિષ્ઠા જ કરું છું ને ! ત્યારે બીજું કરું છું શું ? આ બધા મને પગે લાગે છે ને પ્રાણપ્રતિષ્ઠા જ કરે છે એમાં.
પ્રશ્નકર્તા : થઈ શકે? એ સત્ય છે ? . દાદાશ્રી : એ સત્ય હતું તેના પર નકલ કરેલી છે પેલી તે અને આ જે ભાગને હું પ્રાણપ્રતિષ્ઠા કરું છું ને એ મૂર્તિ જ છે. જીવતી નથી,
પ્રશ્નકર્તા ઃ એ મૂર્તિ જ છે. દાદાશ્રી : આ મૂર્તિ છે ને તેય મૂર્તિ છે. બેઉ મૂર્તિઓ જ છે.
પ્રશ્નકર્તા : પણ મૂર્તિ ઓના ચમત્કાર હોય છે તે મનુષ્યના ચમત્કાર કયા ?
