________________
સ્કૂલમાંથી કોલેજમાં જતા વિદ્યાર્થીને છેલ્લે કોઇ શિક્ષક શું કહી ન શકે કે “હવે ઉઘડતી ઉંમરે કોલેજના કેમ્પસમાં સાવધાન રહેજે.” કોમર્સમાં અર્થનીતિ, અર્થશાસ્ત્ર અને અર્થોપાર્જન જ શીખવવાનું કે જીવનમાં નૈતિકતા, પ્રમાણિકતાનું મૂલ્ય પણ સમજાવવાનું ? ભેળસેળ, ડુપ્લિકેટ્સ, ચીટિંગ કરીને ખિસ્સે ભરાશે પણ કો'કનું આખું ઘર વેરાન બનશે, તે કોઇ શીખવે છે ખરું ? આજે સમસ્ત સમાજ અર્થકેજિત બની ગયો છે. રૂપિયા ખાતર જણસ અને જાત સુધી બધું વેંચતા થઇ ગયેલા સમાજનો કાર્ડિઓગ્રામ કાઢો તો ખબર પડે કે ઉણપ શિક્ષણની છે. આજે લોકો કેમ બગડી ગયા છે ? એવું પૂછનારે વિચારવું જોઇએ કે જનમાનસ સુધરે એવું ક્યાંય ભણાવાય છે ખરું?
દક્ષિણ ગુજરાતની એક સુવિખ્યાત સ્કૂલમાં પૂરા પચાસ વર્ષ સુધી સેવા આપીને વિદ્યાલયની શાખને ચાર ચાંદ લગાડનારા પ્રિન્સિપાલ, થોડા વખત પહેલા પોતાના વિદ્યાલયમાં બનેલા એક ઘટનાપ્રસંગથી ખૂબ વ્યથિત થઇ
ગયા.
જે સ્કૂલમાં પ્રવેશ મેળવનાર વિદ્યાર્થી ભાગ્યવાન ગણાતો હતો તે સ્કૂલની વિદ્યાર્થી આલમને કદી ભૂંસી ન શકાય તેવું કલંક લાગી ગયું.
પ્રસંગ કંઇક એવો હતો કે પ્રિન્સિપાલ વિદ્યાર્થીઓને વારંવાર મીઠી ભાષામાં એક વાત કહેતા કે તેમણે સ્કૂલની લાઇબ્રેરીના બિભત્સ પુસ્તકો ન વાંચતા ઉત્તમ કક્ષાનું જીવન ઘડતર કરતા ધાર્મિક પુસ્તકો વાંચવા. તેણે ગમે તે સમયે આવા પુસ્તકો કાઢી આપવાની તૈયારી પણ દર્શાવી હતી. ક્યારેક તો લાઇબ્રેરીમાં જઇને તેઓ મીઠો ઠપકો આપીને ય છોકરાઓને ખરાબ પુસ્તકો મૂકી દેવાની ફરજ પાડતા.
વારંવારની આવી હિતકર ટકોર મનરવી વિદ્યાર્થીઓને ન રુચી. છેવટે એકવાર હોકીની સ્ટિક્સ લઇને મધરાતે થોડા વિદ્યાર્થીઓ પ્રિન્સિપાલની કોટેજમાં પ્રવેશ્યા. લાઇબ્રેરીમાંથી સાત્ત્વિક સાહિત્ય કાઢી આપવા જણાવ્યું. આવા સમયે પુસ્તકો કાઢી આપવાની ના પાડવા સાથે પ્રિન્સિપાલે સવારે ચોક્કસપણે પુસ્તકો કાઢી આપવાની ખાતરી આપી.
ઉશ્કેરાટના માર્યા તે છોકરાઓ હોકીની સ્ટિક્સ લઇને તૂટી જ પડ્યા.
- શિક્ષણની સોનોગ્રાફી
