________________
એક વિરલ વિભૂતિ શું દેવો કે શું દાન, શું માનવું કે શું અજ્ઞ પ્રાણુઓ; બધા એમની નિકટમાં આવવા લાગ્યા. એમને ઉપદેશ સાંભળવા એ બધા અધીરા બન્યા.
આ વિરલ વિભૂતિએ મેઘ-ધારાની પેઠે ઉપદેશ પ્રારં –મહાનુભાવે ! જાગે ! વિલાસની મીઠી નિદ્રામાં કેમ પત્યા છે ? તમારું આત્મિક-ધન લૂંટાઈ રહ્યું છે. ક્રોધ, માન, માયા અને લોભ આ ચાર મહાન ધૂર્ત છે. એ તમને મેહની મદિરાનું પાન કરાવી તમારા જ હાથે તમારી અમૂલ્ય સંપત્તિઓને નાશ કરાવી રહ્યા છે, માટે ચેતે ! સાવધાન બને ! જાગરૂક બને! અને એ ધૂન સામનો કરો.”
આ સચેટ ઉપદેશ સાંભળી ભક્તો હાથ જોડી કહેવા લાગ્યા “ નાથ ! આપ શક્તિમાન છે. આપ આ ધૂર્તોને સામનો કરી શકો છે, પણ અમે નિર્બળ છીએ, ધૂર્તે સબળ છે; અમારાથી એમને સામને કેમ થઈ શકે ? અમારા માટે આ કાર્યો કઠિન છે-કપરું છે, અઘરું છે. આપ તે સમર્થ છે. આપની સરખામણું અમારાથી કેમ થાય ?” 0 લોકોની દીનતાભરી વાણી સાંભળી, એ વિભૂતિએ વીર–ધષણું કરી –“ મહાનુભાવો ! આવી ત્યાજનક વાચા ન ઉચ્ચારે. શત્રુઓ પાસે આવી નિર્બળ વાત કરશે તે એ તમારે નાશ કરશે. હું પ્રત્યક્ષ જોઈ રહ્યો છું કે તમારે આત્મા બળવાન છે–વીર્યવાનછેઅનન્ત શક્તિઓનો ભંડાર છે. તમારે અને મારો આત્મા શક્તિની દષ્ટિએ સમાન છે. માત્ર ફરક એટલો જ છે કે તમારા પર કર્મનો કચરો છે, અને મારા આત્મા પરથી એ કચરો દૂર થયો છે. તમે પણ પ્રયત્ન કરી એ કર્મના કચરાને દૂર કરે અને પૂર્ણ–પ્રકાશી બને. કાયરતા છોડી મર્દ બને. ખડકની પેઠે અડગ રહો. ઠેધ વગેરે શત્રુઓની સામે બળવો પોકારો. હું તમને સમરાંગણમાં વિજય મેળવવાની બૃહ–રચના બતાવું.”
