________________
પ્રથમ બિંદુ ‘સહજસમાધિ રૂપે શાશ્વતકાળ સુધી તેમના જીવનમાં ઝગમગાટ પાથરી રહ્યું.
કશીય સાધના વગરના તેમના આ સહજજ્ઞાનમાં સામાન્ય જનને સ્વાભાવિક રીતે જ સંદેહ થવા સંભવ છે. એટલે કેટલાય લોકોએ તેમની સાધનાવસ્થા કલ્પી કાઢી અને લખી પણ ખરી. તિરુવણમલૈમાં તેમની અતિ કઠોર તપશ્ચર્યા કલ્પી લેવાઈ. પણ ભગવાન શ્રી રમણે સ્વયં જ છેલ્લે આ લોકવાયકાને સ્પષ્ટ રીતે નકારી હતી. ““મદુરાઈમાં ઊગેલો સૂર્ય જ તિરુવણમલૈમાં પ્રકાશી રહ્યો છે' - “ “મારામાં કશું ઉમેરાયું છે કે દૂર થયું નથી'' વગેરે એમનાં વિધાનો એનાં પ્રમાણ છે. ૧૯૪૬ની ઑક્ટોબરની ચોથી તારીખે પ્રો. ડી. એસ. શર્મા નામના ભક્ત એ બાબતમાં પૂછેલા પ્રશ્નના જવાબમાં તેમણે આ બાબત વિસ્તારથી કહી છે. આમ, દેવ કે માનવરૂપ કોઈ બાહ્ય ગુરુ વગર, ચિરકાલીન આંતરિક આધ્યાત્મિક સાધના વગર, કશાય તપમારણ વગર તેમને શિવજ્ઞાનનો પરમનિધિ પલકમાં પ્રાપ્ત થઈ ગયો. પેલા મૃત્યુબંધે તેમનામાં શક્તિસંચાર કરીને ધક્કો મારી દીધો હતો. શાળાજીવનમાં જ સોળ વરસના વેંકટરામનનું જીવન ઝળાંઝળાં થઈ ગયું, પરમના પ્રકાશનું પ્રભાત પ્રગટી ઊર્યું અને અંત સુધી અકબંધ જળવાઈ રહ્યું. પરમ લક્ષ્યની આ સહજ પ્રાપ્તિ અવતારી પુરુષનું જ લક્ષણ છે.
રામ અને કૃષ્ણ જેવા અવતારી પુરુષોત્તમોએ જ્ઞાનપ્રાપ્તિના નિમિત્તરૂપે ગુરુ સ્વીકાર્યા હતા. ભગવાન બુદ્ધે પણ સાચાખોટા ગુરુને નિમિત્ત તો બનાવ્યા હતા. વળી તેમણે ઘોર તપશ્ચરણ પણ કર્યું હતું પણ ભગવાન રમણ તો ગુરુ કે તપશ્ચરણના કશા
