Pal Gopal Charitra

Author(s): Jinkirtisuri, Kunvarji Anandji
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 6

(૪). આ પ્રમાણે સાંભળીને આળસ વિનાને પાલકુંવર તરત જ મહાલક્ષ્મી પાસે આવ્યા અને માતાને પ્રણામ કરીને સરલ એવો તે બોલ્યો કે-“હે માતા ! આ ઔષધ હું લાવ્યો છું તે પી. જાઓ કે જેથી તમારે વ્યાધિ નાશ પામે.” એટલે તે મહાલક્ષમી બેલી કે-“હે જીવિતેશ્વર! તું તારા અંગના આલિંગનરૂ૫ અમૃતવડે મને સિંચન કર કે જેથી હું શીધ્ર જીવિતને મેળવું.” આ પ્રમાણે તેના કર્ણને વા સમાન વચન સાંભળીને પાલકુમાર ગોખેથી ઝુંપાપાત ખાઈને (પડીને) પિતાના આવાસે આવ્યું અને તે વૃત્તાંત પોતાના બંધવ ગોપાલકુમારને કહ્યો.
પછી તે બંને તથા પ્રકારના સ્ત્રીચરિત્રને પોતાના ચિત્તમાં ચિંતવવા લાગ્યા. કામાંધ થયેલી સ્ત્રી પ્રતિષ્ઠા, સૌજન્ય, દાન, ગૌરવ તેમજ આત્મહિતને જોઈ શકતી નથી. નિરંકુશ એવી સ્ત્રી પુરુષનું એટલું અહિત કરે છે કે જેટલું અહિત કોધાયમાન થયેલા સિંહ, વ્યાધ્ર અને સંપ પણ કરી શકતા નથી. શાસ્ત્રમાં જે જે દુરાચાર કહ્યા છે અને તેમાં જે જે દુરાચાર કહેવાય છે તે બધા કામવિલંળ સ્ત્રી સાચા કરી બતાવે છે. ક્રૂર એવા વિધાતાએ સપની વિષમય દાઢે, યમરાજાની જીહ્વા અને વિષના અંકુરા એકત્ર કરીને જગતને નાશ કરવા માટે સ્ત્રીને નિર્માણ કરી હોય એમ જણાય છે.
દુરાચારિણી સ્ત્રી પતિને, પુત્રને, પિતાને, માતાને અને ભાઈને અકાર્યમાં આરોપણ કરે છે (જેડે છે) અને પ્રાણસંશય પણ પમાડે છે. જુઓ ! વૈરાગ્યથી દીક્ષા લેવાની ઈચ્છાવાળા યશોધર રાજાને “હું પણ તમારી સાથે જ દીક્ષા લઈશ” એમ કહીને કુજમાં આસક્ત એવી નયનાળી રાણીએ વિષ આપ્યું અને છેવટ