________________
(૨૯) ચંદ્ર નામના બે પુત્રો હતા. મેટામાં ઉત્તમ ગુણો હોય, એવી ભ્રમમહ
ધારણ કરનારા શત્રુંજય રાજાહે!
પદવી આપી. ચણાના નાના પુત્રની તો રાજાએ કંઈ આજીવિકા પણ કરી આપી નહી, તેથી પિતાના આવાસમાં સૂતો સૂતે તે રાત્રિએ વિચારવા લાગ્યું કે-પિતાએ પોતે આજે હર્ષથી સૂરને તે યુવરાજ બનાવ્યો અને મને આજીવિકા જેટલું પણ ન કરી આપ્યું ! અહો ! પિતાજીની કેટલી ગેરસમજ છે? માટે પિતાએ તિરસ્કારેલા એવા મારે અહીં રહેવું લાયક નથી, કેમકે યૂથનાયકથી અપમાન પામેલ યુવાન હાથી શું યૂથમાં રહે છે ? ”
એમ વિચારીને અત્યંત દુભાયેલે તે ચંદ્રકુમાર કુટુંબ પ્રત્યે નેહ રહિત થઈને રાત્રિએ કોઈને જણાવ્યા વિના છુપી રીતે પિતાને ઘેરથી સાવધાન થયે થકે ચાલી નીકળે. હૃદયના ઉત્સાહથી દૂર થયેલ છે કલેશ જેને, અને પિતાના દેશનો ત્યાગ કરવામાં આનંદ માનતા એ તે ચંદ્રકુમાર સુકુમાળ છતાં પણ દૂર દેશાંતરમાં દાખલ થયો. અહીં રત્નપત્તન નામનું અદ્ભુત નગર છે. તેના ઉદ્યાન પાસે આવેલા એક વૃક્ષ નીચે થાકી ગયેલો તે ચંદ્રકુમાર બેઠે. પછી કર્ણમાં સાંભળવા લાયક ધ્વનિ સાંભળીને તેને અનુસાર તે ઉદ્યાનમાં દાખલ થતાં ચંદ્ર સુદર્શન નામના મુનિને જોયા. સભાની વચલી ભૂમિમાં બેસીને તત્ત્વાર્થને ઉપદેશ દેતા તે મુનિરાજને નમીને તેમના મુખથી પવિત્ર ભાવવાળા ચંદ્રકુમારે નીચે મુજબ ધર્મદેશના સાંભળી–
“પવિત્ર શીલવાળા ગૃહસ્થોએ તે અપરાધી ત્રસ જીવને પણ હણવા જોઈએ નહી તે પછી નિરપરાધી છે માટે તે કહેવું જ શું ?” પોતાના કર્ણભાગને આનંદ આપનારી આવી
