________________ 34 મુનિવરને સંકેત કરવા માટે મોકલાવ્યા હતા. “મિન विषये किं सत्यं ? तन्निर्णितु तु श्री जिनेन्द्रपादानां ज्ञानमेव પ્રમાણમ” “આ વિષયમાં શું સત્ય છે? તેના નિર્ણય માટે તે અનન્તાનન્ત પરમતારક શ્રી જિનેન્દ્રપરમાત્માનું જ્ઞાન જ પ્રમાણુ છે. પરંતુ એટલું નિર્વિવાદ છે, કે સ્મશાનયાત્રા નીકળતી હતી, ત્યાં મુનિવર પધાર્યા હતા. તેઓશ્રીએ સ્મશાનયાત્રિકોને પૂછયું કે, એક બાજુ ભેરો ભંભા દુંદુભિ પ્રમુખ બૃહદ્ વાજિબ્યોને ગગનગુજિત મહાનાદ, બે બે ગુલાલ ઉડાવી, ઢોલ, નગારા, શરણુઈ ભેરી, ભંભા, ઝલરી કાંસીજડા, મંજીરા તથા ખંજરી પ્રમુખ વાજિંત્રોના સુમધુરનાદપૂર્વક તાલબદ્ધ રાસદાંડિયા લેતા યુવકવર્ગથી કરાતું પ્રભુકીતન, ભજન, અને બીજી બાજુ પહાડહૈયાને પણ પીગળાવી દે તેવું અતિઆત. નાદમય હૈયાફાટ રુદન-આક્રન્દ અને મહાકકળાટ આ કઈ જાતનું મહાવિચિત્ર નાટક ? બસ નાટક શબ્દ સાંભળતાં જ યુવકવર્ગ ધાવેશમાં આવીને અત્યન્ત આક્રોશપૂર્વક એકદમ તાડુકીને કહે છે કે, એ ભાંડ ! તું તે માણસ છે કે રણને રેજ? મહામંત્રીશ્રીજીના સુપુત્ર અને મહારાજાધિરાજશ્રીના જમાઈરાજનું સર્પદંશથી મૃત્યુ થયેલ, અને તેને અસહ્યદુઃખથી આકુળવ્યાકુળ અને શેકાકુળથી મહાવ્યથિત થયેલ નગરના સમસ્ત પ્રજાજનેના હૈયાફાટ મહાસુદન-આકદ અને કારમાં કકળાટને તું નાટક કહે છે. ધૃષ્ટતાની પણ કોઈ અવધિ ખરી ? અપમાનજન્ય આવા તિરસ્કારમાં પણ મુનિવર અંશમાત્ર કેધાવેશ કે ઉગ્રતામાં આવ્યા વિના, પરમ સમતાપૂર્વક
