________________ વાઘ-રજને ગજ-ગાગરને સાગર અને બિન્દુ ને સિધુનું સ્વરૂપ આપતા સાવ અસકિતભર્યા અને અતિશયોક્તિભર્યા નિવેદને કરવાપૂર્વક સ્વઆત્મશ્લાઘા કરતાં જીભ, બે હોઠ, અને બત્રીશી ઘસાઈ જાય, તે પણ નહિ થાકનારા, અને વિનામૂલ્ય સસ્તી કાતિ ખાટવા માટે નિરન્તર લેષણના પ્રવાહમાં તણાતા એવા સંસારી-આત્માએ ત્યાગી સંયમી મુનિવર ઉપર પ્રભાવ પાડવા, અને એ પૂજ્ય તારક આત્માઓથી પણ માન સન્માન પામવાની અપેક્ષા રાખતા હોય છે. એ પણ દુષમકાળના દોષને અક્ષક્તવ્ય કુપ્રભાવજ છે. એવા માલેતુજારની શેહ શરમમાં અંશમાત્ર ન આવી જવાય તે માટે સાચા ત્યાગી સંયમી મુનિવરેએ પૂર્ણ જાગૃત રહેવું. અતિપ્રભાવિત થયેલ રાજા આનંદવિભેર થઈને અંજલિ બદ્ધ નતમસ્તકે પરમવિનમ્રભાવે પૂજ્ય બાળમુનિવરને પૂછે છે, કે ભગવન્તઃ આટલી લઘુતમ બાળવયમાં આપે ચાર માસના નિર્જળ ઉપવાસની મહાઉગ્ર તપશ્ચર્યા શી રીતે કરી શક્યા ? પૂજ્ય બાળમુનિવરે મૌન રહે છે. પુનઃ રાજા પૂછે છે, ત્યારે પૂજ્ય બાળમુનિવરો માત્ર એટલું જ બોલે છે કે પરમપૂજ્યપાદગુરુશ્રીજીની આજ્ઞા વિના અમારાથી એક શબ્દ બેલવા વિચારાય પણ નહિ, એ માટે રાજન આપે પરમપૂજ્યપાદગુરુ મહારાજશ્રીજીને પૂછવું એ જ પરમ હિતાવહ છે. રાજાએ જણાવ્યું, પરમપૂજ્યપાદ ગુરુમહારાજશ્રીજીની તારક આજ્ઞાથી જ અમે આપશ્રીજીને પૂછવા આવ્યા છીએ. તે પણ બાળમુનિવરો તે મૌન જ સેવે છે.
