________________ અધમાધમ માનવજીવને આ ક્ષણ પર્યન્ત સંસારી જીવસૃષ્ટિ ભયંકર ઘેર ખેદીને ગ જેવા સંસારને ભયંકર નરકાગાર બનાવે છે. એવું તે સાવ ટૂંકી સમજ ધરાવનાર માનવ પણ સહજમાં સમજી શકે તેવું આ મહાનગરનું વર્તન અને આચરણ છે. કહે રાજન ! મારું આ કથન અસત્યેક્તિ ભર્યું કે અતિશયેક્તિ ભર્યું તે નથી ને? ભગવન્તઃ ! આપશ્રીજીને સદુપદેશ અક્ષરશઃ સત્ય સત્ય ને સત્ય જ છે. આ ક્ષણ પર્યન્ત તે અમે યજ્ઞયાગાદિ હોમહવનમાં મહાક્રરતાભરી રીતે મૂક પ્રાણિઓની રહિંસા રૂપ મહાઅધમ કરીને તેને કેઈક મહાધર્મ કર્યાને પરમ આત્મસન્તોષ અનુભવતા હતા. કંઈ અમારી ઘર અજ્ઞતાની સીમા ? એ તો મહાબાલિશ ન કશુમાગ છે. ઓ રાજન્ ! આપના જેવા સુજ્ઞ સજજનો ! સહેજ વિચારે કે કથિરમાંથી કંચન કે કુન્દન, પતિતમાંથી પાવન, પાપાત્મામાંથી પરમાત્મા થઈ શકે. તેવી પરમ ઉચ્ચતમ એગ્યતા ધરાવતું માનવ જેવું મહામૂલું માનવન્તુ સ્થાન પામીને ધર્મના નામે યજ્ઞયાગાદિમાં મહાક્રૂરતાભરી ઘરહિંસા, માંસાહાર, મદ્યપાન અને અનાચારાદિ મહાપાપનું સેવન, એ તો ઘોર અજ્ઞાનમય મહાબાલિશ પાશવી લીલાયુક્ત ન પશુમાગ છે. અરે! પશુમાર્ગ કરતાંય મહાભયંકર છે. એવા ઘોર મહાપાપે તે પશુઓ પણ ન કરી શકે.
