Niyamsara

Author(s): Kundkundacharya, Uggar Sain
Publisher: ZZZ Unknown

Page 71

54
THE SACRED BOOKS OF THE JAINAS.
उत्कृष्टो यो बोधो ज्ञानं तस्यैवात्मनश्चित्तम् । यो धरति मुनिर्नित्यं प्रायश्चित्तं भवेत्तस्य ॥ ११६ ॥
118, A saint who is constantly absorbed in the supreme knowledge, comprehension or conciousness of his own soul, ( is said to) have expiation.
किं
बहुणा भणिएण दु वरतवचरणा महेसिणं सव्वं । पायच्छितं जाणह अणेयकम्माण खयहेउ ॥ ११७ ॥ किं बहुना भणितेन तु वरतपश्चरणा महर्षीणां सर्वम् । प्रायश्चित्तं जानीने ककर्मणां क्षयहेतुः ॥ ११७ ॥ 117. What more need be said, know the complete observance of the best austerities by great saints to be expiation alone. It is the cause of destruction of various karmas (in larger number and quantity).
गंताणंतभवेण समज्जिसुहसुहकम्मसंदोहो ।
तवचरण विणस्सदि प्रायच्छित्तं तवं तम्हा ॥ ११८ ॥ अनन्तानन्तभवेन समर्जितशुभाशुभकर्मसन्दोहः ।
तपश्चरणेन विनश्यति प्रायश्चित्तं तपस्तस्मात् ॥ ११८ ॥
118. Group of meritorious and demeritorious karmic molecules accumulated (by a soul), during its infinite (number of previous) lives, is destroyed by the observance of austerities ; so (practising) austerities ( is) expiation.
अप्पसरूवालंवणभावेण दु सव्वभावपरिहाणं ।
सक्कदि कट्टु जीवो तम्हा भाणं हवे सव्वं ॥ ११६ ॥ श्रात्मस्वरूपालम्बन भावेन तु सर्वभावपरिहाणम् ।
शक्नोति कर्तुं जीवस्तस्माद् ध्यानं भवेत् सर्वम् ॥ ११६ ॥
119. A soul, with the thought-activity of being under the shelter of its own (true) nature, is capable of renouncing all (other foreign) thought-activities. So self-concentration is the complete (expiation).