________________
ये योगिनामपि न यान्ति गुणास्तवेश । वक्तुं कथं भवति तेषु ममावकाशः ।। जाता तदेवमसमीक्षितकारितेयं ।
जल्पन्ति वा निजगिरा ननु पक्षिणोपि ।।६।। હે નાથ ! તમારા જે ગુણો યોગીઓને પણ વચનગોચર થતા નથી. તે ગુણોનું વર્ણન કરવામાં મારો પ્રવેશ કેમ સંભવે ? તેથી આ પ્રમાણે તો આ સ્તુતિની રચના એ વગર વિચાર્યું કાર્ય થયું. અથવા પક્ષીઓ પણ પોતાની ભાષા વડે યત્કિંચિત્ બોલે છે. સારાંશ કે પક્ષીઓ મનુષ્યની સ્પષ્ટ ભાષા ભલે ન બોલી શકે તથાપિ પોતાની ભાષામાં બોલે છે. તેમ હું પણ વિદ્વાનોની ભાષામાં ભલે ન બોલી શકું, પણ મારી શક્તિ પ્રમાણે તમારી સ્તુતિ કરીશ. કા. Yē Yögināmapi Na Yanti Gunāstavēśa Vaktum Katham Bhavati Tēșu Mamāvakāśaḥ || Jātā Tadēvamasamikṣitakāritēyam ! Jalpanti Va Nijagira Nanu Paksinopi || 6 || O Lord ! How can I embrak on the description of your excellences which are difficult of description even by the Yogins (ascetices) ? For this reason, my attempt to compose this hymn in your praise is a reckless adventure. But even the birds prattle or mutter something with their speech ! Just as the birds, who cannot speak the language of men clearly, still speak in their own speech, similarly although I cannot speak in the language of the learned, still I shall praise you in my own language as per my capacity. 11611 આઠમું સ્મરણ-૧૫૭
Eight Invocation-157
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
