________________
૧૮
પ્રકરણ ૧ લું આશય આનંદઘન તણેરે અતી ગંભીર ઉદારબાળક બાહુ પસારી જિમ કહે ઉદધિ વિસ્તાર
આનંદઘનજી અનંતની સંખ્યાને ગુણાકાર છે, જ્યારે આપણે એક દશાંશ કે પાંચ પચીશાંશ પણ નથી. આનંદઘનજી આનંદમાં જ ઉડતા બેસતા રહેતા. ચારે બાજુથી આનંદથી ઘેરાયેલા હતા. તેઓ નાસિકા દ્વારા જે પ્રાણવાયુ લેતા તેનું રસાયણીક પૃથક્કરણ કરવામાં આવે, તોય તેમાંથી આનંદ જ નીકળે. તેમની આંખમાં, નાકમાં, હાથની મુઠ્ઠીમાં, પગના તળિયામાં આનંદનું કઈ મહાકાવ્ય કેતર્યું હતું. આનંદઘનજી આનંદ સ્વરૂપ હતા. આપણે દુઃખ સ્વરૂપ છીએ. જે કોઈને આપણે સ્પર્શીએ છીએ તે દુઃખમાં પરિણમન પામે છે. આવડી મોટી મૃત્યુખીણ આપણું અને આનંદઘનજી વચ્ચે છે. તેમની એક એક કૃતિ આપણું પ્લાસ્ટીકની હાજરી માટે “વજન” રૂપ છે. ટાયફેડથી પીડાતા માટે જેમ સાલમપાક છે, તેમ. સમુદ્રનું માપ ભલભલા આગબોટના નાવિકે નથી કાઢી શકતા તે બીચારૂં નળ નીચે હતાં શરદી થઈ જાય તેવું કુમળું બાળક તે કાઢી જ શી રીતે શકે? તેના બે હાથ પહોળા કેટલા થઈ શકે? બુદ્ધિથી આનંદનું રહસ્ય કણ ખોલી શકે ? અનુભવની ચાવી વિના આનંદ
