________________
સંક્ષિપ્ત વિવેચન
૩૯ આશા છે કે ભવિષ્ય કશુંક સુંદર લાવશે અને વર્તન વિના દુઃખનું વળતર મળશે.
જેની એપેઈન્ટમેન્ટ હોય તેને માટે વેઈટીગરૂમમાં બેસવું સાર્થક છે.
જે ટ્રેનનું ટાઈમ ટેબલ જ બહાર પડ્યું નથી તે પ્લેટફોર્મ ઉપર પ્રતિક્ષાલયમાં કેટલો સમય કાઢવો? એટલી ધીરજ ક્યાંથી કાઢવી? ભાણે બેઠા પછી ખાલી થાળી સામે કયાં સુધી ટગર ટગર જોઈ રહેવું?
બીજા શબ્દોમાં આનંદઘનજી અહીં કહી રહ્યા છે કે હે પ્રભુ! તું એક એવું ચિહ્ન (ડાંડમ) બતાવ કે જેથી મને ખાતરી થાય કે તું આટલામાંજ-મારી આજુબાજુ છે. તો પછી તને નજીકમાં હોવાની શ્રદ્ધાથી હામ ભીડી શકું. પણ તારે તે પત્તો જ ક્યાં છે? જળધોધમાં પણ નથી. મેઘપંક્તિઓમાં પણ નથી. અહીં નથી; ત્યાં નથી. ક્યાંય તારી ભાળ નથી. કઈ સીમા રહિત સીમામાં તારા પાદચિહ્ન શોધવા? તારૂં નિશ્ચિત સ્થળ ક્યાં છે કે જેથી મારી યાત્રાની ઝડપ માપીને કઈ મિલનની સમય મર્યાદા–અવધિ નક્કી કરી શકું. રાહ જોવી કઈ વસમી કિયા છે.
કારણ રાહ જોવામાં માત્ર આંસુ જ પાડવાનાં નથી. તેમાં માત્ર ડેક ખેંચવાની જ નથી. આ જ તાણવાની
