________________
૩૨
પ્રકરણ ૨ જી
કયારેક પુદ્ગલપરાવતાં પણ પુરતા નથી. ક, ઉદ્યોગ, કાળ, સ્વભાવ અને નિયતિ એ પાંચ સમવાય કારણા મળે છે ત્યારે જ કાર્ય થાય છે. મહાવિદેહમાં એકાવતારી થઈ કેવળજ્ઞાન પામેલ આનદઘનજીને આ પાંચે સમવાય કારણેાએ સહકાર આપ્યો હશે એ સ્યાદ્વાદ ષ્ટિ લેવી જોઈ એ. જો કે મુખ્ય કારણ તો પુરુષાર્થ છે. તેમના પ્રણયયાગ અને પ્રણયસમાધિ છે. કેવા ભવ્ય છે એ પ્રણયયેાગ અને પ્રણયસમાધિ.
“ઋષભ જિનેશ્વર પ્રીતમ માહરા રે આર . ન ચાહુ રે કંત ”
એ ભાવ ગાતાં ગાતાં જેમને અવિરત અશ્રુગ ગા વહાવી. એ અશ્રુગગાના ભીષણ ભાવાવેગ હું વિચારૂ છુ ત્યારે મને આશ્ચય થાય છે કે આન દઘનજીને કેમ મહાવિદેહમાં જવું પડ્યું અને મહાવિદેહ કેમ તેમની પાસે ન આવ્યું ? ભક્તિના તે જાદુ છે કે ભક્ત ભગવાન પાસે નથી જતા, ભગવાન ભક્ત પાસે જાય છે. સ્થૂલ ઘટના જોતાં આનંદઘનજી મહાવિદેહ ગયા. પણ સૂમ ઘટના તા એ બની છે તે મહાવિદેહ અને સીમ ધર સ્વામી તેમના ઘટવનમાં સામા આવ્યા.
પરમ નિધાન પ્રગટ મુખ આગળે જગત આળગી હા જાય..........
