________________
૨૦૦ : રામાયણની રત્નપ્રભા રિકના રથની નિકટમાં લીધો. એટલો નિકટમાં વિદ્યાધર રાજાઓ...વગેરે ગોઠવાઈ ગયા. હનુમાનને લીધે કે એકબીજા પર તીરનો હુમલો ન કરી રાવણે પિતાની પાસે જ સિંહાસન પર બેસાડ્યો. શકે. હનુમાને ગદા લીધી. પુંડરિકે પણ ગદા લીધી. રાવણની આગળ વરુણ અને તેના સો પુત્રને બંને રથ પરથી નીચે ઉતરી પડ્યા. બંને વચ્ચે ઉભા કરવામાં આવ્યા. રાવણે ત્યાં પિતાનું વક્તવ્ય દારુણ ગદાયુદ્ધ જામ્યું. હનુમાને પુંડરિકના એકેએક શરૂ કર્યું. પ્રહારને નિષ્ફળ બનાવી થોડીક વારમાં જ પંડ. “માનવંતા રાજેશ્વરે, યુવરાજે અને મારા રિકને થકવી નાંખ્યો...અને ચપળતાપૂર્વક ઉછળીને સુભટા ! _ પુંડરિક પર એક પ્રબળ પ્રહાર કર્યો... અને પુ. વરુણરાજ જેવા પરાક્રમી રાજા સામે તમે રિક પડ્યો...હનુભાને ઉંચકીને રથમાં નાંખ્યો... ૩
યુદ્ધમાં વિજય મેળવ્યો છે, તેથી મારા હૈયામાં લંકાના સૈન્ય જોરશોરથી હર્ષના નાદ કરવા માંડ્યા. અપૂર્વ આનંદ થયો છે. પરંતુ આ યુદ્ધવિજયને પુંડરિકને પડેલે જાણી ખૂદ વરુણરાજ
યશ હું પવનંજયનંદન વીર હનુમાનને આપું છું !
રા પિતાની અજેય હસ્તિસેના સાથે ઘસી આવ્યો.
હનુમાનનું અદ્દભુત પરાક્રમ જોઈ હું ખરેખર મુગ્ધ આ બાજુ રાવણે જ્યાં વરુણરાજને હનુમાન તરફ બન્યો .' ધસી જતો યે, કે પવનવેગે તેણે ભુવનાલંકારને
વરુણ અને પુંડરિક-રાજીવ વગેરેએ હનુમાનની વરુણરાજ તરફ હંકાર્યો અને વરુણને ભાગમાં જ સામે જોયું. તેઓએ અત્યારે જ જાણ્યું કે આ રક્યો. રાવણ અને વરુણરાજ વચ્ચે જંગ જામી વીર યુવાન પવનંજયને નંદન છેતેઓને હર્ષ ગયે. ચેથા પ્રહરને પ્રારંભ થઇ ગયો હતો. થયે. હનુમાને ત્યાં રાવણને પ્રણામ કરીને કહ્યું: વરુણરાજે પિતાને અપૂર્વ પરાક્રમથી રાવણને
મહારાજા.. અને અન્ય પ્રિય સુભટો, ભથક ન આપી. રાવણે પિતાની મંત્રવિધાઓનું
આ વિજય મેં એકલાએ નથી મેળવ્યો. સ્મરણ કર્યું...પરંતુ વરુણે એક પછી એક વિદ્યાને આપણે બધાએ મેળવ્યું છે, આપ સહુના સાથ પણ પ્રતિપક્ષી વિધાઓથી પરાજિત કરવા માંડી.
વિના, અને એમાં ય પૂજ્ય પ્રહસિત કાકા વિના એકવાર તે વરુણનું પરાક્રમ જોઈ રાવણ યુધ્ધ તે હું કંઈ જ ન કરી શકત માટે આ વિજયનો થઈ ગયો; અને એક મહાન વીરની સામે યુદ્ધ યશ આપ સૌને ફાળે જાય છે...” કરવાને લહાવો મળ્યાનો હર્ષ અનુભવ્યો.
સુભટોએ હનુમાનની જય બોલાવી, રાવણે ભુવનાલંકાર હસ્તિને વરુણના હસ્તિ લંકાપતિએ કહ્યું : સાથે ટકરાવ્યું. અને કપટકુશળ રાવણ છલાંગ
* અભિનંદનને પાત્ર જેમ તમે સહુ છે, તેમ મારીને વરુણના હસ્તિ પર કૂદી પડ્યો. વરણને પરાક્રમી વરુણરાજ અને એમના વીર સુપુત્ર પણ તે કલ્પના પણ ન હતી કે રાવણ આ રીતે કુદી છે, હું એમની વીરતા પર પ્રસન્ન થઈ ગયા છે. પડશે ! રાવણે વરુણ પર સખત હુમલો કરીને ભારે વરુણુપુરીનું રાજ્ય લઈ લેવું નથી. હું વરુણને પકડી લીધે
એમને જ એમનું રાજ્ય પાછું સોંપુ છું.' ખલાસ! વરણના હસ્તિ પર લંકાપતિનો ધ્વજ સુભટએ લંકાપતિની જય પોકારી. ઇન્દ્રજીતે ફરકી ગયો. યુદ્ધ અટકી ગયું. લંકાની સેનાએ ઉભા થઈને વરુણરાજ અને પુંડરિક-રાજીવ વગેલાંબા વખત સુધી જયજયારવ કર્યો રાવણ વરણને રેનાં બંધન છોડી નાંખ્યાં અને તેમને યોગ્ય લઈને પોતાની છાવણી તરફ વળ્યું...અને સૂર્ય આસને આપ્યા, વરુણરાજે લંકાપતિને એક દિવસ અસ્તાચલ પર પહોંચી ગયો. રાત આરામમાં વરુણપુરી રોકાઈને જવા માટે વિનંતી કરી. રાવણે પસાર કરી. પ્રભાતે નિત્યકાર્યોથી પરવારી રાવણે તે માન્ય રાખી. સહુને લઈને વણરાજે વરુણત્યાં જ સભા ભરી, પિતાપિતાના સ્થાને સહુ પુરીમાં પ્રવેશ કર્યો.
(ક્રમશ:)
