________________
આવા નિયમેા કે જે અ` શૂન્ય છે તે શા માટે સ્વીકારતા હશે?
આચાર્ય ભગવ ંતે વંકચૂલ સામે જોઇને કહ્યું : • ભાગ્યશાળી, આવેશથી એક પણ નિયમ ન સ્વીકારતા, નિયમ સ્વિકારા સહજ છે...એવુ પાલન કરવું અતિ કઠણ છે... જે તારા મનમાં સહજ પણ સય રહેતા હોય તે હું તને કેવળ નવકાર મત્ર ગણવાને સાવ સરલ નિયમ આપુ.’
વાંકચૂલે કહ્યું : ભગવત, નવકાર મંત્ર ગણુવાને નિયમ તે મતે મારી માતાએ આપ્યા છે. અને હું બરાબર પાળું છું. આ ચાર નિયમે મારે માટે જરાય અશક્ય નથી...તેમ મારા મનમાં જરાયે સય પણ નથી.’
* ઉત્તમ...’ કહીને આચાય ભગવત શ્રી ધર્મોપ્રભમુનિશ્વરે વંકચૂલને આજીવન આચાર નિયમેા પાળવાનુ વ્રત પ્રદાન કર્યું. વકચૂલ ધન્યતા અનુભવ આચાર્ય ભગજંતના ચરણ કમળમાં ઢળી પડયા અને એલો : ‘ભગવત, હવે આપના દર્શન કયારે થશે?? આચાય ભગવતે વંકચૂલના મસ્તક પર હાથ મૂકીને કહ્યું : સન્માની ઈચ્છાવાળા ભદ્રજન, અમારા સાધુએનાં જીવન તે નદીના વહેતાં પ્રવાહ સમાં હાય છે...ક્ષેત્ર સ્પના હશે તે તે પ્રમાણે બનશે.'
દ્ર
વકચૂલના નયને સજળ બની ગયાં હતાં. ધમાં સ્થિર રહેવાનુ કહીને આચાય ભગવંત પાતાના શિષ્યેા સાથે આગળ વધ્યા,
જ્યાં સુધી આ મહામુનિએ માર્ગ પર જતા દેખાતા રહ્યા ત્યાંસુધી વાંકચૂલ બે હાથ જોડીને જ ઉભો રહ્યો. તેઓ દેખાતા બંધ થયા ત્યારે વસૂલ પોતાના સાથીએ સાથે પાહે વચ્ચેા,
ઘેર આવીને તેણે પાતાની બહેન અને પત્નીને આ ચાર નિયમેાની વાત કરી. કમળા રાણીએ કહ્યું : ‘ સ્વામી, જીવનમાં પહેલીવાર આપે આવા નિયમે સ્વીકાર્યાં છે...ધણું જ ઉત્તમ થયું.'
- પહેલીવાર નહિ પ્રિયે...નવકારનેા નિયમ માતાએ આપ્યા હતા...અહીં આવીને શરાબને
કલ્યાણ ઃ એપ્રીલ, ૧૯૬૨ : ૨૦૩
ત્યાગ કર્યાં હતા....' કહી વંકચૂલ હસ્યા. તરત શ્રી સુંદરી. ખેાલી ઉઠી : ભાઈ, આ કરતાં સીધી રીતે ચેરી તે હિંસાનેા નિયમ લીધે હેત તેા ? ’
બહેન, એવે નિયમ મારા માટે શકય નથી.... છતાં તુ જેઈ શકી છે કે મે ચેરીમાં જમ્બર પરિવર્તન કર્યુ છે...ક્ષુદ્ર ચારીએ તે સાવ બંધ થઇ છે...ગામના મોટા ભાગનાં પરિવાાતે મે ખેતી તરફ વાળ્યા છે....પણ હું તને ખાત્રી આપુ
છુ
કે જે દિવસે ચોરીની જરૂર નહિ રહે તે દિવસે હું ચારી ન કરવાનેા નિયમ તારી પાસેથી લઇશ.’
તરત કમલા રાણી ખેલી ઉઠી : • અને મારી પાસેથી ? ’
• તારા સિવાયની અન્ય તમામ સ્ત્રીએને માતા સમાન ગણવાને નિયમ લઈશ.' કહી વાંકચૂલ હસ્યા, પંદરેક દિવસ ચાલ્યા ગયા. માગસર મહિને બેસી ગયા.
પાષ મહિનાની કડકડતી ઠંડીમાં ઈ મેારી ચેોરી કરવાના નિણૅય વાંકચૂલે લઈ લીધો...પરંતુ એ કામને હજી એક મહિના બાકી હતા એટલે એક દિવસે વાંકચૂલ એક વૈદતે આ ગામમાં વસાનવા અથે મિહિરને લઇને ચાલીસ કાશ દૂરના એક નગર તરફ ગયેા.
જે દિવસે તે સિંહગુહામાંથી આ કાર્યં અથે વિદાય થયે। તે જ દિવસે સાંજે વિવિધ ગામેામાં પ્રયાગ કરતી એક નમ`ડળી આ ગામમાં આવી ચડી.
ઘણા વર્ષો પછી આવી નર માઁડળી આવેલી જાણી ગામ લોકોએ અપૂત્ર ઉત્સાહ સહિત નટમંડળીના સત્કાર કર્યાં,
વાંકચૂલના સાથી સાગર, બાદલ વગેરેએ નટ મંડળીને ચારામાં ઉત્તા આપ્યા, એટલુ જ નહિ પણ જ્યાં સુધી નરમ`ડળી અહી રહે ત્યાં સુધી ગામ તરફથી એની સગવડતા સાચવવાનું વચન આપ્યું.
નટમંડળીના મુખ્ય નાયકને મળીને બાલે એ
