________________
કલ્યાણ ઃ સપ્ટેમ્બર, ૧૯૯૨ : પર૩
પણ આ વિજળીને ઝબુકે હતોએ વિજળીના માનસરોવરના તીરે આવી પહોંચ્યા. ઝબુકામાં અંજનાએ દાંપત્યસુખને ભોગવી લીધું... પતિના મધુર મિલનની રાત અંજના માટે - રાત્રીના છેલ્લા પ્રહરે પવનંજયે અંજનાની જાણે એક સ્વપ્ન બની ગયું. અંજનાએ ગભર અનુજ્ઞા માગી.
ધારણ કર્યો. જેમ જેમ દિવસો વીતતા જાય છે યુદ્ધ માટે જવું પડશે, દેવી...નહિતર તેમ તેમ અંજનાનું સૌન્દર્ય ખીલતું જાય છે. પિતાજી.....”
શરીરના પ્રત્યેક અવયવ વિકસ્વર બનતા જાય છે. - *પરંતુ.....”
જોતજોતામાં તે ગર્ભવંતી સ્ત્રીનાં ચિહ્નો તેના શરીર
પર દેખાવા લાગ્યાં. “ તું ચિંતા ન કર. સખીઓની સાથે તું સુખ
નગરમાં કે મહેલમાં કોણ જાણે છે કે પવનંપૂર્વક રહેજે. હું લંકાપતિનું કાર્ય પતાવીને વિને વિલંબે આવી જઇશ.”
જયનું અને અંજનાનું મીલન થયું છે ? વર્ષોથી
અંજના પવનંજય દ્વારા ત્યજાયેલી છે, એ વાત જ સ્વામીનાથ! આપ પરાક્રમી છે, વીર છે. એ કાર્ય કે જાણે છે અને રાજમહેલ જાણે છે. આપને સિદ્ધ જ છે. આપ જે મને જીવતી જોવા વાતને વહેતાં શી વાર! દાસીઓ દ્વારા પવનઇચ્છતા હો તો શીધ્ર પાછા આવશે.”
જયની માતા તુમતીના કાને વાત પહોંચી કે “ એવી તારે શંકા ન કરવી.”
અંજના ગર્ભવંતી છે. તે ચંકી ઉઠી. તેના ચિત્તહું પ્રયોજનપૂર્વક જ કહું છું. કારણ કે આજે માંથી અનેક ભયંકર વિચારણાઓ પસાર થઈ ગઈ. જ હું ઋતુસ્નાતા છું. મને ગર્ભ રહ્યાનો ભાસ થાય છે. વાત સાંભળતાંની સાથે જ તે દોડીને અંજનાના હવે જો સમયસર આપ ન આવે તો આ જગતમાં મારી મહેલે આવી. સખી વસંતતિલકાની સાથે અંજના દશા શું થાય ?”
નિર્દોષ આનંદ વિનોદ કરતી હતી ત્યાં તે હુમતીને તારી વાત સાચી છે પ્રિયે, પરંતુ હું શીઘ્રતાથી
કઠોર સ્વર એના કાને અથડાયો. કેતુમતી મહેલની
પરિચારિકાને પૂછી રહી હતી. આવીશ અને મારા આવ્યા પછી તો એવા તુચ્છ અને
“ ક્યાં છે એ સતી અંજના ?' સાસુને અવાજ મુક માણસોની તાકાત છે કે જે તારી સામે આંગળી
સાંભળતાં જ અંજના ધીમેથી બહાર આવી અને પણ ચીંધી શકે ?”
તુમતીને પ્રણામ કર્યા. કેતુમતી તે ફાટેલા ડોળે પવનંજયે આશ્વાસન આપવા છતાં જોયું કે અંજનાના શરીરને જોઈ જ રહી. તેને રેષિ અંજનાનાં ચિત્તને સમાધાન નથી થયું. તેથી તેણે ભભૂકી ઉઠયા. પિતાની અંગુલી પરથી પોતાના નામથી અંકિત અરે, તે આ કેવું કાળું કામ કર્યું ? તેં વીંટી કાઢીને અંજનાને આપી; અને કહ્યું: “નથી ને તારા બાપનું અને મારું, બંને કુળને કલંક કદાચ કોઈ એવી પરિસ્થિતિ સર્જાય તો આ મારા લગાડયું....' રાડ પાડીને કેતુમતી બાલી. આગમનનું સૂચન કરતી મુદ્રિકાતું પ્રગટ કરજે કે “પણ માતાજી સાંભળો તે.” જેથી તારા પર કોઈ પણ જાતનું કલંક નહિ આવે.? - “શું સાંભળું તારું કપાળ ? તારાં કાળાં કૃત્ય
મારે નથી સાંભળવાં. બાવીસ બાવીસ વર્ષથી મારા અંજનાનાં ચિત્તનું કાંઈક સમાધાન થયું. એનાં
પુત્રે તારી સામે પણ નથી જોયું અને તને આ કે હૃદયમાં તે ભાવિ ભયના ભણકારા વાગી રહ્યા હતા,
ગર્ભ રહ્યો કોનાથી ?” પણ શું કરે? પવનંજયને ગયા વિના ચાલે એમ જ માતાજી.. અંજનાનું હૈયું ભરાઈ આવ્યું ન હતું. વીંટી આપીને પવનંજયે વિદાય લીધી.
કુલટા, આજે જાણ્યું કે તું જ આવી છે. પ્રહસિતની સાથે પવનંજય ઉધાનમાં આવ્યો. અત્યારલગી હું તને પવિત્ર ધારતી હતી અને વિમાનમાં બેસી બંને મિત્ર પ્રભાત થતામાં તો મારા પુત્રને દોષ જોતી હતી.'
