________________
વાસણનાં મોતી
પૂ. પાદ આચાર્યદેવ શ્રીમદ્ વિજયરામચદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજ સંગ્રાહક : શ્રી પાર્શ્વ કુમાર
પૂ. પાદ આચાર્ય દેવશ્રીનાં મનનીય આધ્યાત્મિક પ્રવચનામાંથી ઉદ્ધૃત કરેલ માઁસ્પી સચિાર મૌક્તિકા કે જે ગાગરમાં સાગરની જેમ ઘણું ઘણું કહેવા જેવું તે સમજવા-સાવવા જેવુ કહી તથા સમજાવી જાય છે. અત્યાર સુધી અપ્રસિદ્ધ તે મહામૂલ્ય મોક્તિ અહિં પ્રસિદ્ધ થાય છે.
૭
ન ભેગ અને સત્તા આ ત્રણેય ચીજો ખેલવું એ ઘણા કાળ લગી તે ચીજ ન મળે તેની પેરવી છે.
માનવ જીવનમાં છેાડવા જેવી છે.
ધનને છેડવા લાયક નહિં માનનારા એ કદાચ ધન છેડે તે તેનાથી ખીજાનું ભલું થાય પણ પેાતાનું ભલું તે નજ થાય.
મૈત્રી ભાવના એટલે સૌના સારાપણાની ચિન્તા.
જગતમાં દરેક જીવા પૂર્વ જન્મમાં આપણા કોઈને કોઈ સબંધી તરીકે થયેલા જ છે. તેથી કોઇનુંય ખરામ કરવું તે એક રીતે તે આપણા સખ ધીનું જ ખરાબ કરવા જેવું છે.
સ્વમુખે સ્વપ્રશંસા અને પર નિન્દા એ ભવમાં ઘણુ ભટકવાનુ છે. એમ સૂચવનારા છે. સાગર જેમ જલજતુ વિનાના ન હોય, તેમ સંસાર દુ:ખ વિનાના ન જ હોય.
આ સંસારમાં સાધુ સિવાય કોઈ સુખી નથી, કારણકે દુ:ખના કારણ અવિરતિ મિથ્યાત્વ આદિ તેનાં ચાલ્યાં ગયાં છે. અને જે અઘાતી કર્મીના ઉદયથી આવનારાં દુઃખ છે તેને તે વધાવવા તૈયાર હોય છે.
જેને દાનધમ ન ગમતા હોય તેને ભગવાનને ભક્ત અથવા સાધુના ભક્ત ન મનાય.
સારી ચીજ મળે તેની આશાતના કરવી, અવગણના કરવી, તેનાથી ઉંધુ ઊંધુ અને ખાટું
જગતનાં સુખની અને સાધનાની ઈચ્છા અવિરતિ જન્મે છે. માટે તે ખૂટ્ટ પણ જેની ખાતર માણસને
તેના માની લીધેલા નામના પાપમાંથી પાપ રૂપજ છે. દુનિયામાં પાપ કરવા પડે છે. તે સર્વ વસ્તુના ત્યાગ કરવા તેજ માનવ ધર્મ છે.
જે વસ્તુને આપણે ન મૂકીયે તે તે વસ્તુ આપણને મૂકીને-ચાલી જવાની છે. તેને વળગી રહેવું તેમાં ડહાપણ છે ?
જ્યારથી સર્વ ત્યાગના આદર્શ મરી ગયા ત્યારથી જ માનવ જાત મગડી ગઈ સા માણુસ તે તે કે જે માહથી રીસામણાં લે.
સારા માણુસથી મેહ થઈ જાય પણ તેને તે ગમે નહિ.
જેમ ગુલામને જીવનભર ગુલામી કરવી ગમે છે, તે તે કહે કે શું કરૂ? મા-ખાપ ? પડે છે. પણ તેને પૂછે કે તેને આ ગુલામી ગુલાસી ગમતી નથી, પણ કરવી પડે છે.
સાચું સમજાય તે આજથી કરવા માંડવુ જોઈએ અને ખાટુ સમજાય તે આજથી છેાડવા માંડવું જોઇએ.
સાચું સમજાયા પછી જે માશુસ તે કરી
