________________
કલ્યાણઃ ફેબ્રુઆરી ૧૯૬૨ ઃ ૧૦૦૧
કાર્ય સ્વયં એ દિવ્યતા Divine consciousness આપણે આપણું અંતરમાં રહેલા પરમાત્મત્વને કરે છે. કઈ પણ કાર્ય, મંજુ, એ કેઈ સ્વભા- પણ સમપિત થઈએ છીએ અને એ રીતે વિક, નૈસર્ગિક પ્રક્રિયા Natural Process થી આપણાં સમર્પણનું કાર્ય આપણે સહેલું અને કરીએ તે સુન્દરપણે અને સહજપણે થાય છે. આ સાધ્ય કરી દઈએ છીએ. જોજે, આ વાત તારે વાતને રોગ વિજ્ઞાનના નિષ્ણાતે જાણતા હોવાથી બરાબર સમજવાની છે. Followed? તેઓ દદીને આરામ લેવાની ખાસ હિમાયત પરમાત્માને અનુકૂળ થવું, આધીન થવું કરે છે–આર્યાવર્તના આપણું આત્મવેત્તાઓએ એમને શરણે જઈ એમના કાર્યમાં આવતી આટલા માટે જ સામાયિક, ધ્યાન, કાઉસગ્ગ આપણું મન-વચન-કાયાની પ્રતિકૂળતાઓ દૂર જેવી ઉચ્ચ ક્રિયાઓ ગોઠવી છે. આવી ક્રિયા કરવી એ સમર્પણનું રહસ્ય ઊંડાણમાં તે એમાં સાધકને મુખ્ય ઉદેશ.શાંત બનવાનો આપણા દ્વારા પ્રતિદિન કરાતા પવિત્ર સામાયિકને જ હોય છે. સાધક જેમ જેમ શાંત બનતે જ સાર છે--આ બાબતને તું ઊંડાણથી વિચારજે જાય છે તેમ તેમ પરમાત્મશકિતના એને શુદ્ધ
સામાયિકમાં તેમ જ કાઉસગ્નમાં પણ કરવાના કાર્યમાં આવતી દખલે દૂર થાય અને આપણે શાંત બનવાનું, આત્મા અથવા પરમાત્મા એનું કાર્ય એટલું જ સહજ, સરળ અને શિધ્ર પ્રતિ ખુલ્લા થઈ એની સાથે જોડાવાનું, આંતર બને છે. એ શકિત સાધકમાં એટલી જ વિસ્તરે બાહ્ય વિષયકષાયના કંપને (Undivine છે, તીવ્ર બને છે અને ધીમે-ધીમે એની સમ- movements) થી વિરામ પામવાનું હોય ગ્રતામાં પ્રસરી જઈ એને સંપૂર્ણ શુદ્ધ બનાવી છે- મંજુ, આ શાંતિ (stillness), આ દે છે. બાકી આપણામાં રહેલી આ તારક સંજ્ઞા ઊન્મીલન (Opening) અને યોગ (Union), (Emaincipating Impetus)ને, પરમાત્મત્વને, અને આ સ્થિરતા (Quietude) એ સમર્પણમાં Divine consciousness-દિવ્ય ચેતનાને અનુરૂપ પણ જરૂરી છે. થવું, આધીન થવું, અર્પિત થવું એ સમર્પણ શ્રદ્ધા એ સમર્પણમાં એક અતિ મહત્વની છે. પણ આપણે આપણામાં રહેલ આ પ્રછન્ન બાબત છે. સાધકે ભગવાનમાં, ભાગવત ચેતના દિવ્યતાને ઓળખી જ શકતા નથી તો પછી અને શકિતને અને એના આપણને મુક્ત એને સમર્પિત શી રીતે થવું એ પ્રશ્ન તું
ત: કરવાના કાર્યમાં અડગ શ્રદ્ધા રાખવાની હેય જરૂર કરવાની! જે, આપણે આમ પ્રત્યક્ષ રૂપે
છે--અને એ શ્રદ્ધા એટલે તારે કઈ ગમે તે
માનસિક ખ્યાલ ( Belief) નહિ પણ વાણી, આ કાર્ય નથી કરી શકતા તે બીજી રીતે
વિચાર અને વતનમાં સજીવ બની પ્રગટતી અવશ્ય કરી શકીએ છીએ–તું કંઈ એમ છૂટી
ભગવાન પ્રત્યેની આપણું હૃદયનિષ્ઠા, એકનિષ્ઠા, શકવાની નથી! આપણે જેમણે પરમાત્મદશા
અવિચળ વિશ્વાસ. શ્રદ્ધા એટલે અડગતા, પિતાનામા પ્રગટાવી છે એમને અથવા આ સ્થિરતા ગમે તેવા
સ્થિરતા-ગમે તેવા પ્રસંગમાં અને અંધકારજગતમાં પ્રવર્તતા પરમાત્મત્વને સમપિત પણ અવસ્થાઓમાં ડગી ન જવું, ચંચળ ન થઈએ છીએ. આપણુમાં ગુપ્તપણે રહેલ પરમા-
છીએ. આપણે માથાપણ ઉલ ઉમા- બનવું, ચલિત ન થવું પણ ગીર-સ્થિર રહેવું, સવ. તીર્થંકરાદિ વિભૂતિઓમાં પ્રગટતું પરમ શાંતિ ને સમત્વમાં રહેવું તે શ્રદ્ધા છે. Faith મત્વ અને આ જગતમાં રહેવું પરમાત્મત્વમાં means Fidelity, Tranquility and Equality. લેશ માત્ર પણ અંતર નથી. તેથી જ્યારે આપણે આપણને મુક્ત કરવાની, આપણને Blissઆપણું બહાર રહેલ પરમાત્માને સમપિત Peace-Perfection સુખ-શાંતિ-સિદ્ધિ આપનારી થઈએ છીએ ત્યારે સાથે સાથે સ્વભાવિકપણે જ જે તારક ચેતના આપણે ઉપર જોઈ ગયા છીએ
