________________
૧૦૦૦ : હું અને સમર્પણ ઈશ્વર છું” કે “ હ પરમેશ્વર છું” એ કઈ પ્રિય મંજુ! મધના માર્ગમાં બીજું સાધન છે, ‘પણ માનસિક વિક૯પ એ આ સાધનાનું ફળ નથી. સમર્પણ. સરિતામાં જેમ સાગર તરફ વહેવાની,
અલબત્ત, સાધનામાં આગળ વધતા સાધકને સાગર મિલનની સંજ્ઞા રહેલી છે તેમ આપણા આવા પ્રકારની માનસિક પ્રતીતિ અવશ્ય થાય આત્મામાં પણ પરમાત્મ મિલનની, પરમાત્મામાં છે પણ આ સાધનાનું ફળ તે તથા પ્રકારની પરિણમવાની Impulsion-સંજ્ઞા મૂળથી જ આંતરિક અથવા આમિક સ્થિતિ છે. તેથી સ્વભાવિકપણે રહેલી છે. આપણામાં રહેલી આ who Am I?--હું કોણ છું ?' અથવા innate - સ્વભાવિક સંજ્ઞાનું કારણ આપણા what Am I?--હું શું છું ” એ પ્રથન કરતી આત્મામાં પ્રછન રૂપે રહેલું પરમાત્મત્વ છે. આ વખતે ‘હું શિવ છું’ કે ‘હું સિદ્ધ છું' એવું કાઈ પરમાત્મ પ્રછન્ન રુપે ૨હેલું હોવા છતાં, જુ પણ સૂચન સાધકે પોતાની જાતને આપવાનું એ પ્રગટ થવા સદા તત્પર (Inclined) છે. આપણું નથી કે મનમાં આવે કઈ પણ વિકલ્પ ખડે આત્મવિકાસનું આ એક મૂળભૂત રહસ્ય છે, જે કરવાને નથી--ઉલટું જે આવા કોઈ વિકલ્પ વચ્ચે આપણી ચેતનામાં ગુપ્ત (સત્તા) રુપે પણ આવે તો એમની ઉપેક્ષા કરી મૂળ પ્રનમાં જ દિવ્યતા ન હોત તે આપણે ન તે કદી દિવ્યતા ચિત્તને જોડવાનું છે. જે સાધક આમ કરવામાં પ્રતિ વળત કે ન એને પ્રાપ્ત કરી શકત. 2484 9114 za @uisa Careuil Hl. Something cannot come out of nothingજળમાં પડી જતું નથી તે એના અહંના વિના બીજ વૃક્ષ ન થાય; કંઇ નહિ માંથી કોઈ આવરણ ધીરે-ધીરે સ્વયં જ ખસવા માંડે છે ચીજ કદાપિ બહાર ન આવે. mind you, this અને એને એ ને ઉચ્ચતર પ્રકાશ મળતા is an inexorable law in the universe ! થાય છે. પ્રથમ પોતાના સાચા સ્વરૂપની સાધ. you cannot be Divine if you are not કને પ્રતીતિ થાય છે, પછી એમાં સ્થિતિ થાય already the Divine in deeps of your છે અને ત્યાર પછી તદ્રુપતા, આત્મસિદ્ધિ being. Self-Realisation પ્રાપ્ત થાય છે. આ આત્મસિદ્ધિ એટલે અનંત જ્ઞાન-દર્શન-ચારિત્રમાં
જો સાધકનું હૃદય, મંજુ, આટલી વાતને પરિણમન, અવ્યાબાધ આનંદની અનુભૂતિ,
એક સાચી રીતે સ્વીકારી લે તે આત્મસિદ્ધિમાં વિશ્વ-એક્યનું સંવેદ ને તિમય અવસ્થા.
એની સફળતા એ અપેક્ષાએ એક સહેલી બાબત
બની જાય. એ જ પત ની જાતને એ પરમ - ભરત મહારાજાને પ્રશ્ન એ જ આ સાધનાનું ચેતના-પરમાત્મત્વને સુપ્રત-સમર્પિત કરે છે કે મુખ્ય સાધન છે અને એ સાધનથી એમના પછી જે એને અંદરથી, અને ન કેવળ અંદરથી પરંતુ અનેકે શાશ્વતું સુખ પ્રાપ્ત કર્યું છે. આ સાધન બહારથી પણ, શુધ્ધ કરવા અને સિધ્ધ બનાવવા સરળ અને સહેલું છે પણ એટલા માત્રથી આ સતત યત્નશીલ છે, તે એની સાધના એ પરમાસાધના સહેલી છે એમ તારે માની લેવાનું માનું કાર્ય બની જાય છે અને એની સિદ્ધિ રમાનથી. એમાં ઉત્કૃષ્ટ ઐય અને ઘેર્યની આવ- ત્માના અસીમ બળે પ્રગટાવે છે. સંક્ષેપમાં શ્યકતા રહે છે. સંસાર પ્રતિ જેમનામાં સ્વભાવિક કહું તે પિતામાં રહેલ અદિવ્યતાને દૂર કરવા જ Dispassion and Detacliment-વિરાગ સાધકે એની સામે પિતાના અંદર-બહાર રહેલ અને વિરતા પ્રગટી હોય છે એવા વિરલ દિવ્યતાને મૂકી દેવાની છે. જે સાધક આટલું સત્વશાળી આત્માઓને જ આ સાધના અનુકૂળ કરે અને શાંત બનતું જાય એટલે કે સામાન્ય પડે છે અને તેઓ જ આમાં સફળ બની શકે છે. કિની અવસ્થામાં આવતા જાય તે બીજું
