________________
કલ્યાણ : ફેબ્રુઆરી ૧૯૬૨ : ૨૦૧૩
સન્માર્ગે ચડાવવાની શ્રમણોએ ભાવના કરી. જાગ્યા. બ્રહ્મરુચિએ કૂમીને પૂછી જોયું કે પોતે
“મહાનુભાવ ! તમે અહીં ઘણાં સમયથી રહેતા શ્રમણ બને તે તેની અનુમતિ છે ને ? તેને દુ:ખ લાગે છે...' શ્રમણોએ વાર્તાલાપ શરૂ કર્યો. • નહિ થાય ને ? કૃમી પતિના અભિપ્રાયને...પતિના
હા જી.” બ્રહ્મરુચિએ વિનયયુક્ત જવાબ આપ્યો. પ્રિયને સમજનારી હતી. તેણે પતિની શ્રમણુ બનવાની “તમે ઘર...નગર.... ત્યાગીને અહીં વનમાં ભાવનાને અનુમતિ આપી. કેમ વસ્યા છો?'
શ્રમણોએ ત્યાં જ બ્રહ્મરુચિને શ્રમણવેષ સમ. પરમ બ્રહ્મની પ્રાપ્તિ કરવા માટે...'
ગર્ભિણી ઋષિપત્નીને શ્રાવિકાધમ આપ્યો. છે પણ તમે તો અહીં પણ ન જ સંસાર : શ્રમણોએ ત્યાંથી બ્રહ્મચિને લઇને વિહાર કર્યો. શરૂ કર્યો છે. પછી પરમ બ્રહ્મની પ્રાપ્તિ કેવી રીતે કમી આશ્રમમાં રહી ગર્ભનું કાળજીપૂર્વક પાલન થશે ?'
કરવા લાગી. “એટલે આપનું કહેવાનું તાત્પર્ય શું છે?”
શ્રાવિકા બનેલી ઋષિપત્ની હવે રોજ શ્રમણએ • એ જ કે પરમ બ્રહ્મની પ્રાપ્તિ માટે તે આપેલા નમસ્કાર મહામંત્રનું ધ્યાન ધરે છે. પરમાૌષયિક સુખને ત્યાગ કરવો જોઇએ. સ્ત્રીને સહવાસ માં જિનેશ્વરદેવનું નામસ્મરણ કરે છે. કંદમૂળનો ત્યજવું જોઇએ અને પરમ બ્રહ્મની પ્રાપ્તિ માટે ત્યાગ કર્યો. ભક્ષ્ય એવાં જ ફળો પર નિર્વાહ કરવા જ્ઞાન...ધ્યાન...તપ...ત્યાગ....ગુરુસેવા.વગેરે અનેક માંડયો. નદીનું પાણી ગળીને ઉપયોગમાં લેવા માંડયું. બાહ્ય-અત્યંતર સાધનામાં મગ્ન થઈ જવું જોઈએ. નવ મહિના પૂર્ણ થયા. ઋષિપત્નીએ એક આ રીતે વનમાં રહેવાથી સર્વથા નિષ્પા૫ જીવન જીવી તેજસ્વી પુત્રને જન્મ આપ્યો. પરંતુ જગતની બીજી શકાય નહિ...છ યે પ્રકારના જીવ (કાય)ને સર્વથા માતાઓ જે પુત્રનો જન્મ આપે છે તેના કરતાં અભયદાન આપી શકાય નહિ.'
આ પુત્રનો જન્મ આશ્ચર્યજનક બન્યો! જન્મતાં બીજા - તાપસ એકાગ્રતાપૂર્વક શ્રમણોની સાકરમધુર બાળકોની જેમ આ ઋષિપુત્ર રોતે નથી! તેણે રુદન વાણીને સાંભળી રહ્યો હતો. શ્રમણેએ પરમાત્મા ન કર્યું માટે તેનું નામ “નારદ' કહેવાયું ! જિનેશ્વરદેવના શાસનને સર્વાગ સંપૂર્ણ...નિષ્પાપ નવજાત પુત્રને આશ્રમના આંગણામાં એક રમસાધનામાર્ગ બતાવ્યો. સાધક જીવનની ભવ્ય દિન- ણીય વૃક્ષની નીચે પર્ણની પથારી પર રમતો મૂકી ચર્યા સમજાવી. પરમાત્માનો અદ્દભુત તવભાગ ઋષિપત્ની નદીમાં પાણી ભરવા ગઈ બતાવ્યું.
અહીં દેવલોકના “જુભક જાતના દેવો મનુષ્યઅંતરમાં અગ્રગના રનદિવો લેકના તીર્થોની યાત્રા કરીને પાછા વળતા હતા, પ્રગટી ગયો. તેને શ્રમણોની વાત ચિ. તેને સાધ. તેમણે આ બાળકના પ્રકૃષ્ટ પુણ્ય દેવનાં દિલને નાના સોપાને આરેહણ કરવાના અરમાન જાગ્યા. આકળ્યો. તેણે ગૃહસ્થ જીવનની સાધનાનો ખ્યાલ મેળવ્યો... બાળકને ઉપાડી જવાને વિચાર કરી દે બાળકની પણ એનાથી ય આગળની સાધના કરી લેવાની પાસે આવ્યા અને બાળકને વિમાનમાં બેસાડી પોતાના ભાવના તેને જાગૃત થઈ. શ્રમણે પાસેથી શ્રમણ સ્થાને ચાલી ગયા. જીવનની સંપૂર્ણ રૂપરેખા જાણી ત્યારે તેના હૃદયમાં દેવોએ એ વિચાર ન કર્યો કે “જ્યારે આ બાળહર્ષને સાગર હિલોળે ચડશે.
કને એની માવડી નહિ જુએ ત્યારે એ કેવું કારમું તેણે પોતાની ધર્મપત્ની મને પણ બોલાવી. રૂદન કરશે ? એની કેવી કફોડી સ્થિતિ થશે ?' તેણે પણ શ્રમણના પાવન મુખે ગૃહસ્થ જીવનની સંસારી જીવોની આવી જ સ્થિતિ હોય છે. ચર્યા સમજી લીધી. શ્રાવિકા બનવાના તેને મનોરથ પિતાના સુખની પાછળ સંસારી બીજાના દુઃખનો
