________________
: કલ્યાણ: એપીલ : ૧૯૫૬ : ૧૦૧ :
કરતી વખતે સરસ્વતીનું હદય ઝણઝણી ઉદયું. જેઈને જ હું આ પ્રશ્ન પૂછી રહ્યો છું. પરંતુ
દેવદિને કહ્યું. “મારી પત્નીનું નામ તમારા જીવનની કેઈપણ વાત તાજી કરાવીને સરસવતી છે.”
તમને દુઃખ દેવા નથી ઈચ્છતો. તમે જાઓ અને નામ તે સુંદર છે. સ્વભાવ પણ સારો કામ કરે.” સરસ્વતીએ પરાણે આ આજ્ઞા જ હશે?”
આપી. તેનું ચિત્ત તે અત્યારે જ સઘળે ભેદ શેઠજી, હું આપને શું કહું ?” દેવ- ખેલવા તૈયાર થઈ ગયું હતું. દિનના હૃદય પર વેદનાની એક લહર દેડી દેવદિન એમ ને એમ મનભાવે ઉભો રહ્યો. રહી હતી.
સરસ્વતીએ કહ્યું. “હવે તમે જઈ દેવદિત્તના ચહેરા સામે તીક્ષ્ણનજરે જઈને શક છે.” સમદને કહ્યું “હું સમજી ગયે. પત્નીને સ્વ
દેવદિને બે હાથ જોડી કહ્યું. “આપ ઘણા ભાવ સારે હોય તે કઈ જુવાન માણસ એને ?
ઉદાર હદયના છે. મારા પર એક કૃપા છેડીને આ પ્રવાસ ન કરે....તમારા દુઃખ
કરે તે...” પ્રત્યે હું સહાનુભૂતિ દર્શાવું છું.”
કહે.!” “શે ....”
“મને દાસત્વનાં બંધનમાંથી મુક્ત કરો.” મારી પત્નીના સ્વભાવની આવી કલ્પના.
- “તમારી મને વેદનાની મને વહેલી ખબર કરીને એને આપ અન્યાય ના કરશે. એને
પડી હતી તે હું અન્ય કેઈને રાખીને તમને સ્વભાવ ઘણે ઉત્તમ છે. પરંતુ....”
મુક્ત કરત, હવે તે એ બનવું અસંભવિત છે. ઓહ! ત્યારે એ રૂપવતી નહિ હોય !”
કારણ કે તમારા ચહેરા પર મેં પ્રમાણિક્તાને
ગુણ જે હતું અને એથી જ તમને છોડયા “એમ પણ નથી. એના જેવી રૂપવતી ન હતા....” સુંદરી જગતમાં ભાગ્યે જ હશે ” દેવદિને કંઈક સંકેચ સાથે જણાવ્યું.
“ઓહ!” સ્વામીના મુખેથી આ શબ્દો સાંભળીને
“ કેમ?” સરસ્વતીના હૈયામાં ખળભળાટ મચવા મા. “કઈ નહિં શેઠજી, મારા હાથે થયેલા છતાં તે હૈયે રાખીને બોલી “ ત્યારે તમે કહેતા એક અન્યાયનું પ્રાયશ્ચિત્ત હું બીજી રીતે કરી કેમ અચકાયા?”
લઈશ.” દેવદિન આટલું કહીને બહાર જવા
અગ્રસર થયે. “શેઠજી મને ક્ષમા કરે મારા હાથે એક
' ' . . ભયંકર અન્યાય થઈ ગયેલ છે. કૃપા કરીને આપ સરસ્વતીએ કહ્યું. “દેવદિન ! ઉભા રહો મને આ બાબતને પ્રશ્ન પૂછશો નહિ.” દેવદિને હું તમને એક સગવડ આપીશ. તમને મારા જણાવ્યું.
દાસ તરીકે નહિં પણ મિત્ર તરીકે રાખીશ, વેદનાથી વ્યથિત થયેલું તમારું વજન તમને કોઈ પણ પ્રકારની તકલીફ નહિ
પડવા દઉં...”
૫
