________________
આખી સ્થિર થઈને પ્રકારની છે
વિચરતા-વિચત જા ભી ભષક !” પૃથ્વી પર
: ૪૪૮ : કલ્યાણ; જાન્યુઆરી-૧૯૫૧
તરૂણ સાર્થવાહની સાથે વિષયના રંગરેલાં મના- તરફ ન ભરાય” તેનાથી વિહવળ હદયે પૂકાર વતી સુકમાલિકા તેમાં અવિહડ રંગ લગાડી રાચવા થઈ ગયો. લાગી. ન રહ્યું તેને દિન-રાતનું ભાન, કે ન રહ્યું “ હા ! મારાથી હવે એક ડગ પણ સંસાર ગત સંયમ યાત્રાનું ભાન. દેડી...દોટ મૂકીને તરફ ન મંડાય” ને તેનું ગુંજને ચાલુ રહ્યું. ને ઝાંઝવાના નીરની પાછળ !
“ કોણ છે આ સ્ત્રી ? ભષક !” પૃથ્વી પર તને શોધી રહી ! ને તેનાં ઝડપી પગરણુ ઉપાવિચરતા-વિચરતા શષક ને ભષક તેજ શહેરમાં શ્રેય તરફ થયાં.
આવી ચઢયા, જ્યાં ભગિની સુકુમાલિકા વિષયસુખનાં ભગિનીને ઉપાશ્રય તરફ આવતી જોઈ અનેરા રાચ-રચીલાં મનાવી રહી છે. સુકુમાલિકાને રસ્તે રંગમાં, ને શષક, ભષકની આંખોમાં વાત્સલ્યનાં જતાં જોઈ શષકની દૃષ્ટિ તેના પર પડતાં તેને શંકા આંસુ ટપક્યાં! પડી કે કદાચ ભગિની તો નહિ !
ખરેખર વીતરાગનું શાસન માનવને પતનમાંથી ભષકે જરા ઉતાવળે ચાલીને સમાલિકાની નજીક પાવન કરી નાંખે ! ને સુફમાલિકાની જીવનયાત્રા પહોંચી તેને પૂછ્યું. “ આપનું નામ ! ” અવાજ મેક્ષના રાહની નજીક આવી પહોંચી. સાંભળતાં તેણે પાછળ જોયું ને તે ભષકની તરફ “જીંદગીનાં અનશણ મારે.” ટીકી-ટીકીને જોઈ રહી તે કાંઈ વિસ્મરણ થયેલું - તેજ તારા પાપનું પ્રાયશ્ચિત છે, સુકુમા
સ્મરણ કરવા લાગી. ભષકે પણ તેને બરાબર પીછાની લિકા! ” શશકનો હાથ સુકુમાલિકાના મસ્તકે વાસકે ચોક્કસ આજ ભગિની સુકુમાલિકા.
ક્ષેપની છાંટણી કરી રહ્યો. “ સમાલિકા, શાને ભૂલી જાય છે અષક છે માનવ જીવનનું મૂલ્ય જેની રગેરગમાં પ્રસરી ભષકને!
ગયું છે. દિવ્ય સંદેશના ઘોષ જેને આવકારી રહ્યા છે, સુકુમાલિકા....શષક....ભષક ને તેનાં ભવાં
“ જીવનને ઉજવળ બનાવી પ્રાયશ્ચિતના અગાધ ચઢયાં ને તેના સ્મરણપટ પર ભૂલાયેલ સુવર્ણ સમુદ્રમાં નાહી વિરાગના ઓજસમય માર્ગે ચાલી, ઇતિહાસ ક્રમસર રજુ થયો. ને તેનું ઉન્નત મસ્તક મુકિતની ગોદમાં સમાઈ ગઈ. ” શર્મથી નમી પડયું.
ઉપાશ્રયે આવીશને મલવા !” હકારમાં માથું હલાવીને નખથી પૃથ્વી તરતી સ્થિર થઈ ગઈ ને ભષક ઝડપથી ઉપાશ્રય તરફ ચાલ્યો.
સુકુમાલિકા ત્યાંની ત્યાં ઉભી રહી. ન તેનાથી એક ડગ આગળ ચાલી શકાયું કે ન એક શબ્દ તેનાથી બોલી શકાયો. તેનું ચિત્ત વૈરાગ્યની છોળો ઉછાળતી સુકુમાલિકાને જોઈ રહ્યું ! તેની મા ખમણ ને પારણે માસખમણની તપશ્ચર્યાને નિહાળી રહ્યું ને સ્વીકારેલું અનસણ તેને કંપાવી રહ્યું. ' અરે, ઘેર અંધકાર ખીણમાં કયાં અથડાઈ રહી છું. જીવનની અમૂલ્ય પળે પળે કયાં વિષયના ભયંકર ઝેરની મોજે ઉડાવી ને અનંત જન્મ, મરણ
મટાડે છે. કરી રહું છું. જીંદગીની જીત મેળવવા જતાં હારનાં
– લખે:બ્યુગલો વાગવા છતાં શાને આંખ ખુલતી નથી!
રસીકલાલ બકેરદાસ શાહ ઊંઝા મારાથી હવે એક ડગ પણ સંસારનાં તોફાનો
- A બાગળ ચાલી
શ
આંતરડાંની કમજોરીમાં
લક્ષ્મી છાપસઇસબગુલ સહાયભૂત છે અને કુદરતી રીતે દસ્ત લાવી કબજીયાત
