Kalyan 1948 11 Ank 09

Author(s): Somchand D Shah
Publisher: Kalyan Prakashan Mandir

Page 19

આતતાચી
[ સેનાનાયક તૈયાર થઇ જોરથી તલવારને ધાવ કરે છે. પણ આ×ભટ્ટ સાવધ બની ધાવ ઝીલી લેહ્યું છે. એના વદન પર ક્ષાત્રતેજ ઝળકી રહે છે. યુદ્ધની ઝડપ વધતાં આભ્રંભદ્રે આવેશમાં આવી ઈ સુભટાને યમસદન પહોંચાડી દે છે. પણ પાછળથી કાઈ સુભટ આવી એ રણધીર ચાહાના મસ્તક ઉપર ધાવ લગાવી દે છે. આ×ભટ્ટ એને વીંધી શણિતસ્નાનમાં ફસડાઈ પડે છે. એ પછી સેનાનાયક પૌષધશાળામાં ધસી આચાય ને જબરદસ્તીથી ઉપાડી અજયપાળ પાસે લાવી મુકે છે. ]
અજય: ( Àાપવાલાથી ) * શયતાન સાધુ ! ’ ગુજરેશ્વરની આજ્ઞા ભંગ કરી, હું ભયંકર રાજદ્રોહ કર્યો છે. વળી આજે મારા સેંકડા સુભટાના ભાગ પણ લીધા છે. કહે શી સજા કરૂ ? '
આચાર્ય : ગ ંભીરતાથી ) ચેાગ્ય લાગે અજય: ( જરા ધીમેા પડી ) કવિ કટારમલ !
તે
,
- જરા ખરાખર સાંભળ ! હજી હારે માટે વન સરક્ષાના એક મા બાકી છે. જો ! તું ખાલચંદ્રને સૂરિપદ અણુ કરી તારા મનેાનિય ફેરવવા કબૂલાત આપે તે। હારા સન્માનને માટે યોગ્ય પ્રબંધ કરૂ !'
આચાર્ય :
એ નિહ બને. ગુરૂદેવની આજ્ઞા
નહિ લેપાય !
.
અજય: ( ફીકકું હસી ) · ચાહે તે મારી પાસે રાજ્યગુરૂનું વરવું પદ માગી લે ! તું કહેશે તે
રાજદ્રોહની ક્ષમા આપી ‘ પ્રબંધ શતકર્તા ' તરિકેની તારી કદર ખુઝીશ. ખેલ !
આચાય : ' તને ખબર નથી અજયપાળ ! અમને ભરમાવતાં પહેલાં તે તારે યુગે। બરદાસ્ત કરવા પડશે. સામ્રાજ્યનાં પ્રલેાભન કારાગારની નિર્વાસિતતાથી નિષ્રથ મુનિવરેશને ચળાયમાન કરી શકાતા નથી. તારી પીંખાવટ જિનશાસનનુ પ્રાબલ્ય ઢાડી શક્વાની નથી. રાજન ! ક્યા સ્વાર્થ સારૂ
સ્થાનકાને તારે ખંડેર કરવાં પડે છે?' અજય ધૃષ્ટતાથી) • મન્દિરાની શી ખેાટ ? બે ચાર મંદિશ તુટમાં એમાં—’
: ૩૦૭ :
આચાર્ય : - પાટણના રાજા ! હું આંખ મીંચુ તેા મને ગૂજરાતનું ભાવી કેવળ અંધકારમય ભાસે છે. હારાં ગુન્હાહિત કૃત્ય ગુર્જર રાષ્ટ્રની તેજસ્વિતા ભસ્મીભૂત કરશે. એની અવનતિનાં અગાચર અંધાર શરૂ કરશે અને દેવી ગુર્જરીની પવિત્ર કાયા પરદેશીઓની એડી નીચે ખુંદાવશે. - હારૂ મ્હાત—'
અજયઃ ( પગ પછાડી ) “ અસ કર તારી વાહીયાત વાતા ! ’
આચાર્ય : 'જાલિમ રાજા ! રાંકડી રૈયતનેા પુણ્યપ્રકૈાપ ભભૂકી ઉઠતાં, એની પ્રજવાલિત આગમાં કેઇ સલ્તનતા ખળી ભસ્મસાત બની ગઈ છે. પ્રજાને અંતરાત્મા ધુંધવાતાં એની પ્રગટતી જ્વાલામાં કે સિતમગરે। ખાક થઇ ગયા છે. રાજન ! હામાં
કૌતુકાથી ગુર્જરિનું અમર સિંહાસન જગરાષ્ટ્ર વચ્ચે મહિમાહિન થશે. એના મ`ની ઉજાણી માટે પરદેશી સમળાંએ ઉલટી પડશે’.
[ તેજ લીસેાટા કરતી વીજળીથી આચાર્યને દેહ પ્રકાશી રહે છે ]
અજયઃ * આટલું બધું અભિમાન ? ’ આચાય એ જ છે ત્હારૂં અજ્ઞાન '. અજય: ( હાથ લાંખેા કરી ) - સુભટા ! આ ગુમાની સાધુનુ શિષ શમશેરની ધારથી ઉડાવી દે. રકત નીંગળતા દેહ સમળાંએને માટે શ્રૃંગાળી દે !”
એને
[ સુભટા કૃપાળુ લઈ ધસી જાય છે. પણ સાધુની
નિશ્ચલતાથી ચૂપચાપ પાછળ હટી જાય છે ]
'
અજય: ( પુ થઇ ) · બેઈમાન સુભટા ! મારી હુકમદારીને અનાદર કરનારને શિરચ્છેદ કરવામાં આવશે. જલ્દી કરે ! આ રાજદ્રોહી સાધુને સખ્ત નસીહત આપે. તે એની ઉધાડી પીઢ, કારડા ટકારી છૂંદી નાંખા !
[ હતા તેટલા જોરથી અને દાઝથી એ દાંત કચકચાવી રહ્યો. ]
આચાય : ( શાંતિથી ) - સુભટા ! શા સારૂ ડરે છે ? રાજઆજ્ઞા માન્ય કરી, તે એની કાપવાલાથી બચી જાવ ! જય ૐ નાગીરી સાર ત્યાગીઓને સતાવી શકતાં નથી. ભાઇ !