________________
: ૩૨૬ :
કાર્તિક ભીમાને વાણી જાણી વનરાજના માણસોએ તેને આજની દુનીયાનું વાતાવરણ આપણને આ વાતની કહ્યું; “એ વાણીયા, હારા માથા પર ઘીની કુડલી સાક્ષી પૂરે છે. યુરોપનું મહાયુદ્ધ એ સત્ત્વશીલ માનછે, તે અમને સોંપી દે'. ભીમ વાણીયે હતો પણ વોનું યુદ્ધ નહોતું પણ કેવળ સ્વાર્થમાં રાચ્યા–માવ્યા આ બહારવટીઆઓથી ગાંજ્યો જાય તેમ નહોતો, રહેલા દાનનું, નરરાક્ષસોનું જ યુદ્ધ હતું. જેના. તેનામાં ક્ષાત્રવટનું જેમ હતું. તેણે પોતાની પાસે પરિણામે વૈરની પરંપરા હજુ વધતી જ ચાલે છે. રહેલાં પાંચ બાણમાંથી બે બાણ ભાંગી નાંખ્યાં હિંદની પવિત્ર ભૂમિ પર ચાલી રહેલું કામી અને અને બાકીનાં ત્રણ બાણેમાંથી એક બાણને કામઠા રાજકીય યુદ્ધ એ બળવાનું કે શરાઓનું નથી. પર ચઢાવતો તે બોલ્યો, “એક વાર સ્વામા આવી પંજાબ, બંગાલ અને સરહદ પ્રાંત તેમજ કાશ્મીરમાં જાઓ, અને પછી ધીની કુડલીની વાત કરો !” ચાલી રહેલી લડાઈઓ બળવાની નથી પણ વનરાજના એ ત્રણે સાથીદારે ભીમાને આ પડકાર કેવળ નામદની ! સાંભળતાં જ થીજી ગયા. ભીમાએ કહ્યું, મારી આજે સત્ત્વની પહેલી જરૂર છે. ધર્મ, સમાજ પાસેનું એક બાણ તમને પહોંચી વળે તેમ છે. છતાં મેં અને ધર્માસ્થાનોની સંપત્તિને સાચવવા માટે મરજીતમારા ત્રણ માટે ત્રણ બાણ રાખી, વધારાનાં બે ભાંગી વાઓની ઘણી જ જરૂર છે. ચોમેર આજે આક્રનાંખ્યાં છે. ભીમાના પરાક્રમ અને તેની તાકાત જાણી, મણે આવી રહ્યાં છે, ઉંઘવાની કે ગાફેલ રહેવાની એ ત્રણેય જણ વનરાજની પાસે પાછા આવ્યા. આજે સ્થિતિ નથી. જૈન સમાજનું નંદનવન, આજે - ભીમામાં બળ હતું, તેના કરતાં તેના આત્મામાં બહારનાં અને અંદરનાં આક્રમણોથી લૂંટાઈ રહ્યું છે. સત્ત્વ હતું. સત્ત્વ એ આત્માને ગુણ છે. આથી ઈર્ષ્યા, અસૂયા અને તેજોદેષનાં દૂષિત એ સમાસત્ત્વશીલ આત્માઓ પોતાના સત્ત્વથી મૃત્યુ પર જના સૌંદર્યને ભરખી લીધું છે. આપણી નિર્બવિજયે મેળવી શકે છે. કેવળ શરીરનાં પાશવી બળ- ળતાએ આપણને પામર બનાવી દીધા છે. ચારેય વાળા આત્માઓ, જીવન જીવવા માટે મથે છે, પ્રકારના સંધની શક્તિઓ આજે પરસ્પર લડવામાં જીવનની ખાતર અનેકેને સંહાર કરવામાં રાચે છે, ખરચાઈ રહી છે. જ્યારે સમસ્ત સંસારના બધાય જ્યારે સત્વશાળી આત્માઓ, જીવાડીને જીવવાનું સમાજે આજના સંઘર્ષણ-સંક્રાતિકાળમાં જીવવાને પસંદ કરે છે. શારીરિક બળ પર નાચનારાઓને માટે સંગઠ્ઠન સાધી રહ્યા છે, ત્યારે આપણે વધુને કેવળ જીવન જીવવાની જ પડી હોય છે. નિર્દોષ, વધુ દૂર-સુદૂર થતા જઈએ છીએ. લડી-ઝઘડી જુદા અશરણ કે મૂંગા, નિર્બળ જીવોની રક્ષા કરવામાં થતા જઈએ છીએ. પિતાના બળનો સદુપયોગ કરવાનું સર્વ, આ આત્મ ગઈકાલની આ વાત છે, એ વેળા ધર્મશ્રદ્ધાળ તેજ વિણ નિર્ભાગ્ય જીવો માટે શક્ય નથી. શાસનપક્ષ કેટ-કેટલે સંગતિ, શિસ્તબદ્ધ બની, ( સત્ત્વશીલ પોતાના બળનો દુરૂપયોગ ન થઈ રણશરા સેનિકોની જેમ ધર્મસિદ્ધાંતોની ખાતર પિતાનું જાય તેની સતત જાગૃતિ રાખનારો હોય છે. શરી- સઘળુંયે હોમી દેવા તૈયાર હતો. કયાં તે વેળાની. રના બળને પામનારમાં પાપનો ભય નથી હોતો. ક્ષમા શુભ ઘડિ-પળે, આજે એ સ્થિતિ ફરી પુનરાવર્તન અને હદયની ઉદારતા વિના શરીરબળ કઈરીતે શોભતું પામે તો કેવું સારું ! આજે આપણે આંતરવિગ્રહમાં નથી. જ્યાં બળ અને સર્વ છે, ત્યાં હદયની ધીરતા છે, આપણી સધળીયે શકિતઓને દુવ્યય કરી રહ્યા છીએ; આત્માની પ્રસન્નતા છે અને આવા પુણ્યશાળીની આ ઘણીજ શોચનીય મનોદશા ગણાય. વાણીમાં ગંભીરતા પણ ભારોભાર ભરેલી હોય છે. આજે આપણે—સમગ્ર ધર્મશ્રદ્ધાળુઓએ, આપણા
આત્માના ઓજસ વિનાના કે સદાચાર,સહિષ્ણુતા સમાજના જડવાદીઓના આક્રમણની હામે, તેમજ અને ઉદારતા વિનાના બળની કીંમત ફૂટી કોડીની પણ ઇતરો તરફથી થતાં ધર્મસિદ્ધાંતોની વિરૂદ્ધનાં આક્રનથી જ. આવા બળવાન જગતને શાપરૂપ બને છે. માની હામે વધુને વધુ સંગદ્વિત, શિસ્તબદ્ધ બની
