Jivan Vaibhav

Author(s): Vachaspativijay
Publisher: Nandan Nandan Sahitya Prakashan Samiti

Page 28

ઘેરાયા છીએ. રાજ્યને વિનંતી કરી બંદોબસ્ત કરો તો સારું.
પન્નાલાલજી કહે કે સાહેબ એ બરાબર છે પણ કાગળ કઈ રીતે જોધપુર પહોંચાડવો? દરવાજા ઉઘડી શકે એમ છે જ નહીં. પૂ.શ્રી એ જણાવ્યું કે-આ નારણજી સ્ત્રીવેશ પહેરશે અને દેરાસરની પાછળના ભાગમાં પાણીના નિકાલ માટે મોટી ગટર જેવું છે એમાંથી એ શૌચ જવાને બહાને રાત્રે બહાર નીકળી ગમે તે રીતે જોધપુર પહોંચી જવા તૈયાર છે. બોલો એમ કરવું છે?
પન્નાલાલજી–બાપજી, બરાબર છે અને નારણને બોલાવ્યો. એણે બરાબર સ્ત્રીવેશ પહેરી લીધો અને કાગળ અંદરના વસ્ત્રમાં બરાબર સંતાડી એ પાછળની ખાળવાટે લોટો લઈ બહાર નીકળી પણ ગયો અને પડ્યો નિર્વિને જોધપુરના રસ્તે. એણે જોધપુર જઈ જાલમચંદ વકીલને સવારના પહોરમાં પત્ર આપ્યો. પત્ર વાંચતાની સાથે જ કપડાં પહેરી એ જોધપુર નરેશના મહેલે જવા રવાના થઈ ગયા.
જોધપુર રાજ્યમાં એમની ઘણી જ લાગવગ હતી. રાજ્યમાં એમનું મોભાનું સ્થાન હતું જોધપુરનરેશ કાગળ વાંચતાની સાથે પી.એસ.ને બોલાવવા હુકમ કર્યો. પી.એસ. હાજર થયા. મહારાજાએ પી.એસ.ને ઓર્ડર કર્યો કે ૫૦ ઊંટ સવારોની પલ્ટન કાપરડાજી તુરત રવાના કરો અને ગમે તે ભોગે મામલો કાબુમાં લઈ લો. ઓર્ડર થતાં જ ૫૦ ઉંટ સવારોનું લશ્કર કાપરડાજી રવાના થઈ ગયું. ઊંટસવાર લશ્કરને ત્યાં પહોંચતા શી વાર? પહોંચતાની સાથે જ લશ્કરનાયકે માર્શલ લો જાહેર કર્યો અને ધડાધડ ગોળીઓનો વરસાદ શરૂ કર્યો. ૧૦ થી ૧૫ મિનિટમાં તો બધાય કબૂતરો ઊડે એમ ભાગી ગયા. ચારેતરફ સોપો પડી ગયો. આફતના વાદળ વિખરાઈ ગયા. કલાકમાં તો મામલો એકદમ થાળે પડી ગયો. વિધિવિધાનો નિર્વિને પતી ગયા અને મહાસુદ પાંચમના
૧૭.