Book Title: Jivan Vaibhav Author(s): Vachaspativijay Publisher: Nandan Nandan Sahitya Prakashan SamitiPage 33
________________ જોતો રહિ હુહુ અવાજો કરવા લાગ્યો. ઉદયસૂરિ મહારાજ તો ડરી ગયા અને આવ્યા પૂજ્યશ્રી પાસે અને વિગત જણાવી એટલે મારવાડ ઘાણેરાવના વતની મુનિશ્રી કમળવિજયજીને બોલાવી ડાહ્યાને ઊઠાડી લાવવા સૂચવ્યું. કમળવિજયજી મહારાજનું શરીર સશક્ત અને મારવાડીના કારણે કસાયેલ પણ ખરું. કમલવિજયજી ડાહ્યાની પથારી પાસે ગયા તો પહેલાની જેમ જ તે અવાજ કરવા લાગ્યો. કમળવિજયજીએ ચાદર ઘીરેથી ખેંચી કાઢી તો એ જમીન ઉપર આળોટતો આળોટતો છેક એ અગાશીના છેડે પહોંચ્યો અને પાછો એ જ રીતે આવ્યો. એ જગ્યાની નીચે લગભગ ૧૦ દુકાનો એટલે અગાશી લગભગ ૫૦ ફુટ જેટલી લાંબી હતી. કમળવિજયજી પણ ભય પામી ગયા. એટલે પૂજ્યશ્રીએ છોટાલાલને નીચેથી ચાર પાંચ ભૈયાઓ જે પહેરામાં ફરતા તેઓને બોલાવી લાવવા કહ્યું. અને પૂજ્યશ્રીએ ભૈયાઓને કહ્યું કે ‘‘ઉનકો પકડ લાઓ'' ભૈયાઓ પકડવા ગયા તો ખરા પરંતુ એનીય સામે ડાહ્યાએ ડાચીયા કરવા માંડયા. એઓ પણ ડરી ગયા અને પૂ.શ્રી પાસે આવીને કહે કે ‘“સાહેબ વો બહોત જોર કરતા હૈ પકડા નહી જાતા.'' પૂજ્યશ્રીએ બુલંદ અવાજે એ ભૈયાઓને ખખડાવ્યા ‘કયા ડરતે હો ખાલી ચક્કીકા આટા બિગાડતે હો. જાઓ પકડ લો ઉસ કમબખત કો'' અને ભૈયાઓને જોર ચઢયું. બધાયે એક સાથે એ ડાહ્યા ઊપર ચઢી બેઠા અને હાથપગ પકડી ઘસડીને લઈ આવ્યા પૂજ્યશ્રીની સામે. પૂજ્યશ્રી પાટ ઊપર પલાંઠીવાળી બેઠા હતા. નીચેથી કવિશ્રી અને એના પુત્ર ડૉ. પણ આવી ગયેલ. ભૈયાઓ જોર કરી ડાહ્યાને ઘસડી પાટ પાસે લાવી મૂકયો. પૂજ્યશ્રીને જોતાં જ તે બૂમ મારવા લાગ્યો કે ‘‘મૈ આપકા તેજ સે જલતા હૂં મુજે છોડ દો. મેં ચલા જાતા " ૨૨Page Navigation
1 ... 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88
