Jivan Vaibhav

Author(s): Vachaspativijay
Publisher: Nandan Nandan Sahitya Prakashan Samiti

Page 57

જ કર્યું ત્યારે આશરે ૪૦,૦૦૦(ચાલીસ હજાર) જેટલો માનવસમુદાય હતો; પરંતુ લીંબડીના મુકામે સખત હિમવર્ષા થતાં કેટલાક લોકો એ સંઘમાંથી પાછા વળી ગયા. આમ છતાં પણ ૨૧,૦૦૦ (એકવીસ હજાર) તો ઠેઠ સુધી સાથે જ રહેલ. ૧૨,૦૦૦(બારહજાર) છરી પાળનારાઓ હતા. સંઘને તમામ પ્રકારની સગવડ રહે એ માટે અમદાવાદના ગવર્નર પૂરેપૂરી બાંહેધરી આપેલ. એ સંઘને પાલીતાણા પહોંચતા લગભગ બે મહિનાનો સમય લાગેલ. બ્રિટિશ સરકાર તરફથી સંઘના રક્ષણાર્થે ૧૦૦ પોલીસો અને ભાવનગર સ્ટેટ તરફથી ૨૫ ઘોડેસ્વાર પોલીસો વગેરે હતા.
આ અપૂર્વ સંઘનો એક સુવર્ણાક્ષરે લખી શકાય તેવો પ્રસંગ બની ગયેલ એ હતો ગોંડલના રાજવી ભગવતસિંહની બાપુશાહીની અક્કડતા. હકીકતમાં-એ સંઘ લીંબડી પછી ગિરનારજી જતાં જો ગોંડલ આવે તો બાપુએ જકાત લેવાની જાહેરાત કરી. જકાતમાં મૂંડકાવેરો, બેડાવેરો અને ચુંગી વેરો (રોડવેરો) આમ ત્રણ વેરા જાહેર કર્યા હતા.
પૂ.શાસનસમ્રાશ્રી અને માકુભાઈ શેઠને આ વાતની જાણ થઈ. શેઠ આવ્યા પૂ.શ્રી પાસે અને પૂછયું: “આ બાબતમાં આપણે શું કરવું?'
પૂજ્ય શાસનસમ્રાશ્રીએ શેઠને જણાવ્યું કે–આ તો કાઠિયાવાડ છે, એમાં ઠાંસી-ઠાંસીને રજવાડાઓ ભરેલ છે. એકને તમો આપશો એટલે બધાય લલચાશે અને એ કેમ કબૂલી શકાય? કહેવત છે કે-ડોશી મરે તો ભલે મરે, પણ જમરાજાને ઘર ન જ દેખાડાય. શેઠ તમને ખબર છે ને? ઘણા વર્ષો અગાઉ એક આચાર્ય મહારાજશ્રી આજ અમદાવાદથી સંઘ લઈ મહાપ્રભાવી શ્રીશંખેશ્વર દાદાની યાત્રાર્થે શંખેશ્વર ગયેલા. . એ વખતે શંખેશ્વરના ઠાકોરની દાઢ સળકી. આવો સંઘ આવે છે તો કે
૪૬