________________
સમાજમાં થવાવાળી બદનામીથી તો તેઓ જીવી પણ ન શકે. બતાવ ડૉલી તું મારી જગ્યાએ હોત તો શું કરત? (આટલું કહીને સુષમાની આંખોથી આંસુ આવી ગયા, ડૉલી પણ રડવા લાગી.) સુષમા ડૉલી ! તારા પપ્પાએ પોતાની કસમ આપી છે માટે તું હવે ક્યારેય ઘર પર ફોન નહીં કરતી. તારા પપ્પા જ મારો એકમાત્ર સહારો છે. જો એમને કંઈક થઈ ગયું તો હું શું કરીશ?
(આટલું કહીને સુષમાએ થોડાક પૈસા ડૉલીને આપ્યા અને પોતાના ઘરે પાછી ફરી સુષમાના ગયા પછી ડૉલીને એકલવાયુ લાગવા લાગ્યું. જીવનમાં પહેલીવાર એને પોતાની ભૂલ ઉપર પસ્તાવો થઈ રહ્યો હતો. એણે વિચાર કર્યો કે જ્યારે હું ઘરમાં હતી ત્યારે પણ મેં પોતાના વ્યવહારથી માતાપિતાને દુઃખી કર્યા, જ્યારે ઘરેથી ભાગી ત્યારે પણ એમને દુઃખ આપ્યું અને આજે મારું દુ:ખી જીવન એમને રડાવે છે.” આવું વિચારીને તેણે નિર્ણય કર્યો કે ““હવે જીવનમાં ચાહે મરવાની પરિસ્થિતિ આવી જાય તો પણ હું એ વાત પોતાના ઘરે નહીં કરીશ.” Already મારા માતા-પિતા મારા કારણે ઘણું બધું સહન કરી ચૂક્યા છે. બસ હવે એમને મારા તરફથી કોઈ વાતની તકલીફ નહી થાય” પોતાની માઁ એ આપેલા પૈસાથી ડૉલી પોતાનું હોસ્પિટલનું બિલ ચુકવીને સમીરના ઘરે ચાલી ગઈ. ડૉલીને અચાનક ઘરે આવેલી જોઈને સમીર ચકરાઈ ગયો.) સમીરઃ ડૉલી! તું અહીં કેવી રીતે આવી? તારું હોસ્પિટલનું બિલ કોણે ચૂકવ્યું? ડૉલી સમીર ! તમે તો મને ત્યાં મરવા માટે છોડી દીધી હતી અને આમ પણ તમારી અને અમ્મીની બહુ જ ઇચ્છા હતી ને, કે હું મારા પિયરથી પૈસા મંગાવું, તો સાંભળ! મે મારી મમ્મીને પૈસા માટે ફોન કર્યો હતો. પણ મૉમે મને પૈસા આપવાની સાફ ના પાડી દીધી. અને એમણે મને એ પણ કહ્યું કે મારો એ ઘરથી કોઈ સંબંધ નથી. પરંતુ જ્યારે મેં પોતાની આખી પરિસ્થિતિ બતાવી ત્યારે એમણે પોતાના ડ્રાઈવરના હાથે પૈસા મોકલાવીને મારું હોસ્પિટલનું બિલ ચૂકવી દીધું. (આટલું કહેતાં જ ડૉલીની આંખો ભરાઈ ગઈ.) સમીરઃ ડૉલી! તે તો આવતાંની સાથે જ પોતાનો ઢોંગ શરૂ કરી દીધો. પૈર હવે મારી વાત ધ્યાનથી સાંભળી લે તું ચાહે વેશ્યા બની જા કે નોકરી કર, મારે એનાથી કોઈ મતલબ નથી. મારે તો માત્ર પૈસાથી જ મતલબ છે સમજી.. ડૉલીઃ (ચોંકીને) સમીર ! આ તમે શું બોલો છો? કાશ આ બધું હું પહેલા સમજી ગઈ હોત કે તમે મારી સાથે નહી મારા પૈસા સાથે લગ્ન કર્યા છે. સમીર તું જે પણ સમજે ડૉલી ! પણ આ મહિનાની છેલ્લી તારીખ સુધી તારો મહિનાનો પગાર મારા હાથમાં આવી જવો જોઈએ. નહીતર પરિણામ બહુ જ ખરાબ હશે, આ મારો આખરી ફેંસલો છે.
