________________
જૉનઃ કમઑન ડૉલી ! આજસુધી આટલું બહાર ફર્યા, પિશ્ચર જોવા ગયા. કોઈપણ જગ્યાએ એકાંત ન મળ્યું. આજે જયારે ચાન્સ હાથમાં આવ્યો છે તો એને કેમ છોડે છે? (અને જૉને ડૉલીનો હાથ પકડી લીધો.) ડૉલીઃ (ગભરાઈને) સર ! સાથે ફરવાનો મતલબ એ નથી હોતો જે આપ સમજી રહ્યા છો. હું તમને મારો એક સારો દોસ્ત માનું છું. બસ જન: ડૉલી! તું મારાથી દૂર કેમ ભાગે છે... મારી સાથે રહીશ તો એશો આરામ કરીશ. આજસુધી જે ખુશીઓ સમીરે તને નથી આપી એ બધી ખુશીઓ હું તને આપીશ. અને આ તારી જવાની, આટલું સુંદર રૂપ, આ ઉંમર કંઈ કામ કરવાની થોડી હોય છે. એશો આરામ કરવાની હોય છે. મોજમસ્તી કરવાની હોય છે.
આટલું કહીને એ ડૉલીની વધારે નજીક જઈને એને પકડવાની કોશિશ કરવા લાગ્યો.
શું થશે ડૉલીની સાથે ? શું એ જૉનની ચંગુલમાંથી બચી શકશે? કે પછી એના જીવનમાં પાછી કોઈ અનહોની ઘટના ઘટશે? અને અહીં ડૉલીના ઘરમાં જયણાથી મળેલા સમાધાનથી ખુશબૂ અને સુષમાના જીવનમાં મધુરતા આવી ગઈ. સાથે જ સુષમાનો પરિવાર પણ ધીમે-ધીમે ધર્મમાં જુડવા લાગ્યો. પરંતુ હજુ સુધી સુષમા એમ.સી.નું પૂર્ણપણે પાલન કરતી નહોતી અને આજ સંસ્કાર ખુશબૂમાં પણ આવવા લાગ્યા. જયણાને આ વાત બહુ ખટકતી હતી. શું જયણા એમને એમ.સી.ના પાલનનું મહત્ત્વને સમજાવી શકશે? શું એ બંનેને પવિત્રતાના આ ગૂઢ રહસ્યને સમજાવીને એને આચરણમાં લાવી શકશે? એણે સમજાવવા માટે જયણા શું કરે છે? આવો જોઈએ જૈનિજમના આગળના ખંડ “પવિત્રતાનું રહસ્ય”માં....
No Competition But Solution
જૈનિજમના પાછળના ખંડમાં આપણે જોયું કે પ્રેમમય વ્યવહારથી મોક્ષાએ કેવી રીતે પોતાના ઘરમાં ખુશીઓ લાવી. ધર્મમય જીવન વ્યતીત કરતા અને પરિવારની સાથે હસતાં-હસતાં ૯ મહિના સુધી ગર્ભનું સુચારુ રૂપથી પાલન કરીને એણે એક દિકરાને જન્મ આપ્યો. દિકરાનો જન્મ થતાં જ એણે એને નવકાર મંત્ર સંભળાવ્યો અને એની સારી પરવરિશ માટે સતત જાગૃતી રાખી. પ્રભુ વીરના બતાવેલા માર્ગે ચાલી શકે એ ભાવથી મોક્ષાએ એનું નામ “સમકિત” રાખ્યું. મોક્ષા સ્વયં પોતાના જીવનમાં સંસ્કારો અને પરવરિશના સુંદર પરિણામનો અનુભવ કરી ચુકી હતી. માટે પોતાના અનુભવોના આધારે એણે સમકિતને સંસ્કાર આપવામાં કોઈ કમી નહી રાખી.
