________________
જન્મ આપ્યો. એનું નામ ‘મુક્તિ’ રાખ્યું. આ રીતે સમકિત, મુક્તિ, અને કૃપા ત્રણેય પોતાના માતાપિતા પાસેથી મળેલા સંસ્કારો અને પરવરીશથી મોટા થવા લાગ્યા.
દેખતાં જ દેખતાં દક્ષ અને વિધિના પ્રેમમાં ઉછરેલી કૃપા ચાર વર્ષની થઈ ગઈ. એક દિવસ વિધિ અને દક્ષ કૃપાને મેળામાં લઈ ગયા. મેળાની ભીડમાં કૃપા ક્યાંક ખોવાઈ ગઈ. દક્ષ અને વિધિ આખા મેળામાં શોધવા લાગ્યા. બે કલાકની શોધ પછી પણ કૃપા ન મળી. એથી વિધિની હાલત રડીરડીને જીવતી લાશ જેવી થઈ ગઈ. એની બગડતી હાલત જોઈને દક્ષ એને સમજાવીને ઘરે લઈ આવ્યો. અને પોતાના મમ્મી પપ્પાને પણ બોલાવ્યા. સુધીર અને શારદા વિધિને સાત્ત્વના આપીને શાંત કરવાની કોશિશ કરવા લાગ્યા. અને દક્ષ કૃપાની શોધમાં પોલિસ સ્ટેશન રીપોર્ટ લખાવવા ગયો. દક્ષના ઘરે આવતાં જ-)
વિધિ : શું થયું દક્ષ ! કૃપા મળી, ક્યાં છે એ ?
દક્ષ ઃ વિધિ ! ટેન્શન ન લે. પોલિસ સ્ટેશનમાં રીપોર્ટ લખાવી છે, બધા શોધી રહ્યા છે.
શારદા ઃ હાં બેટા ! તું રડી-૨ડીને તારું શરીર ખરાબ ન કર ભગવાનને પ્રાર્થના કરો – બધું જ ઠીક થઈ જશે. (આ પ્રમાણે એ રાત તો ટેન્શનમાં રડવામાં જ વીતી ગઈ, બીજા દિવસે સવારે સાત વાગ્યે ફોનની ઘંટડી વાગી.)
પોલિસ ઃ હેલો મિ. દક્ષ તમારી દિકરી કૃપા મળી ગઈ છે. તમે પોલિસ સ્ટેશન આવીને લઈ જાવ. (ફોન મૂકતાં જ....)
દક્ષ : વિધિ ! વિધિ ! સાંભળ કૃપા મળી ગઈ છે.
વિધિ : (ભાગતી ભાગતી) શું ક્યાં છે કૃપા ?
દક્ષ : અરે શાંતિ રાખ, હમણાં હમણાં પોલિસ સ્ટેશનથી ફોન આવ્યો કે કૃપા મળી ગઈ છે. મમ્મીપપ્પા, વિધિ ! ચાલો આપણે બધા કૃપાને લેવા જઈએ.
(ચારેય ગાડીમાં બેસીને પોલિસ સ્ટેશન પહોંચી ગયા. પોલિસ સ્ટેશનની બહાર જ વિધિ કૃપાને વળગીને રડવા લાગી.)
વિધિ : (કૃપાના માથા ઉપર હાથ ફેરવતાં) બેટા ! ક્યાં ચાલી ગઈ હતી તું ? હે ભગવાન ! તારો લાખલાખ ઉપકાર છે, જે મારી દિકરી સહી સલામત મળી ગઈ...બેટા ! તને ક્યાંય વાગ્યું તો નથી ને ? (અને આ બાજુ સુધીર અને દક્ષ પોલિસ ઇન્સ્પેટકટરની સાથે)
સુધીર ઃ ઇન્સ્પેક્ટર સાહેબ ! બહુ – બહુ ધન્યવાદ, તમે કૃપાને શોધવામાં અમારી આટલી બધી મદદ કરી. શું અમે કૃપાને ઘરે લઈ જઈ શકીએ ?
પોલિસ : હાં કેમ નહી ? બસ આ કાનૂની કાગળ ઉપર Signature કરીને તમે કૃપાને લઈ જઈ શકો છો.
179
