Jain_Satyaprakash 1946 02

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 26

૧૫ર ! ' શ્રી જૈન સત્યપ્રકાશ
વર્ષ ૧૧ શરીર એ સમજુને ધર્મમિત્ર છે, પણ મૂરખને એ પાપમિત્ર છે. શરીરનાં તેફાનોને વશ થતાં માણસ આ ભવનું ને પરભવનું બધુંય હિત ગુમાવી બેસે છે. શરીરને મર્યાદામાં રાખતાં આવડે તો જ માણસ ચતુર ને વિચક્ષણ કહેવાય. જાતવાન હૈય, કુળવાન હોય, લજજાળુ હોય, ધર્મનું અને ધર્મને અનુભવી હોય તથા વિવેકી અને વિચારવાની હોય એ તે આ કાયાને સબળ સંયમથી કબજામાં રાખી મળેલા માનવ જન્મારાને સુધારે છે, સફળ કરે છે અને અહીંથી સદાય સહાયકારી એવું મહાપુણ્યનું મધું ભાથું સાથે બાંધી લઈ જાય છે.
મહેનત મજૂરી કરી પેટ ભરનાર નીતિમાન વખાણવા લાયક છે, પણ પાપને જ પિવનાર અનીતિમાન, ભલેને તે કરેડાધિપતિ હોય છતાં વખાણવા લાયક હેતો નથી. કાઈને શક્તિ આશીર્વાદરૂપ હોય છે તો કેઈને તે શ્રાપરૂપ થઈ પડે છે. ભગવાન મહાવીર સ્વામી જયંતી શ્રાવિકાને એવા જ વિચાર દર્શાવતાં કહે છે કે –
અહીં ધમઓ જાગૃત ભલા ને પાપીઓ ઉંઘતા ભલા; અહીં ધમઓ સબળા ભલા ને પાપીઓ નબળા ભલા; અહીં ધમઓ ડાહ્યા ભલા ને પાપીઓ મૂરખ ભલા;
અહીં ધર્મઓ ધીંગા ભલા ને પાપીઓ હીણુ ભલા; ન ધર્મીઓ જાગતા, સબળા, કાળા અને સાધનસંપન્ન હોય તો તે સારા; કારણ કે તેઓ એ સ્થિતિમાં રહ્યા પુણધર્મની વૃદ્ધિ કરશે. પણ અધર્મીઓ ઉંધતા, નબળા, મૂરખ અને સાધનવિહીન હોય તો તે સારા; કારણ કે તેઓ એ સ્થિતિમાં રહ્યા ઓછાં પાપ કરશે. પુણ્ય જે પુણ્યને વધારવામાં નિમિત્ત થાય તો તે સારું છે પણ એ પાપને જ વધારવામાં નિમિત્ત બને તે નકામું ને નઠારું છે. પાપને પિષનારા પુણ્યના ઉદય કરતાં પુણયને પોષનારો પાપ ઉદય ઘણીવાર આશીર્વાદ રૂપ બની જાય છે. દુખિયારાં કાવ્યાં પ્રભુને સંભારે, સાચા દિલથી ને સદાય. દુઃખમાં પણ પ્રભુને યાદ ન કરે એ એક મોટી કમનસીબી છે. સુખમાં નીતિને સાચવી જે પ્રભુને ભજે છે તે ધન્યવાદને પાત્ર છે, પણું વળી દુઃખમાં નીતિને સાચવી જે પ્રભુને ભજે છે તે તો વિશેષ ધન્યવાદને પાત્ર છે. અમે તે સ્થિતિમાં અનીતિના પંથે ચાલવું એ અસુંદરતા છે ને નીતિના પંથે ચાલવું એ સુંદરતા છે. જગતના સૌ પ્રાણુઓને માટે બને પથ ઉપાડા છે. સુંદર બનવું કે સુંદર બનવું પિતાના હાથમાં છે. છતાં મહાપુરુષ પિકારીને કહી ગયા છે-કહી રહ્યા છે કે –
સૌ મનુષ્ય જા, પ્રપંચ, દગો, વિશ્વાઘાત, ખૂન, ચોરી, વ્યભિચાર આદિ દુર્ગણોને તજી ઘો અને સત્ય, સરલતા, વફાદારી, નિમકહલાલી, દયા, દાન, પવિત્રતા આદિ સદ્ગુણને આદર, સારુંય જગત સુખી, શાંત, પુણ્યવાન, ધર્મિષ્ટ ને મુક્ત બનો.