________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અંક ૮ મે ] , , લાયકાતનાં માપ
૨૪૧ સમાજના સેક્રેટરીએ કહ્યું: “ શેઠ ! આપ ગમે તેટલો વાત ઉડાવવા પ્રયત્ન કરે, પણ આપને અમે છેડનાર નથી. આપની સાથે નક્કી કરીને જ અમે ઉઠીશું.” ” શેઠે હસીને કહ્યું: “તે તે ભારે જુલમ કહેવાય.”
ઘણીવાર રકઝક કર્યા પછી શેઠે સમાજના અધિવેશનનું પ્રમુખસ્થાન કબૂલ રાખ્યું. અને સાથે એ અધિવેશનના ખરચની જવાબદારી પણ માથે લીધી. પછી સૌનું ચા-પાણીથી સ્વાગત કર્યા બાદ શેઠે બધાયને વિદાય આપી અને પોતે પોતાના રૂમમાં ગયા.
અહીં અજના બનાવ પર શેઠ વિચારવા લાગ્યાઃ “ જેઓ એક વખત જેની સલામ ઝોલતાં પણ શરમાતા હતા તેઓ આજ તેનું ગૌરવે કરી રહ્યા હતા. જે સગાસંબંધી જેને પિતાને સગા ગણતાં પણ લજજુ અનુભવતા તેઓ આજે, કેઈ ન પૂછે તો પણ પોતે ચંપર્કલાલ શેઠના સગા છે એમ જણાવી મેટાઈ માણતા. તેનામાં, પૈસા આવતાં, જાણે ખૂન જ્ઞાન ને બુદ્ધિ વધી પડ્યા હોય તેમ જુદી જુદી સંસ્થા તરફથી એની સેવાની માગણી થતી. એ સંસ્થાઓની કમિટીઓમાં એનું નામ દાખલ કરવા સૌ ઉસુક રહેતા. જયારે એની પાસે મોટર કે મકાનો નહોતાં ત્યારે કોઈને એની સેવાની જરૂર નહોતી પડતી, એનું શિક્ષણ, બુદ્ધિ જે કંઇ ત્યારે હતું, તે જે પૂજે છે; છતાં કોઈ એને ભાવ પણ પૂછતું , નહિ કે “ ભાઈ ! તું કેણુ છે ? ” આજે શ્રીમંત બનતાં એ લાયકાતનો ભંડાર બની ગયો હોય તેમ લેકે એની પ્રશંસા કરે છે. શું પૈસાની જગત પર અસર છે !
આખરે સમાજના અધિવેશનને દિવસ આવે. વાગત સમિતિ શેઠને ધામધુમ પૂર્વક સભાસ્થાને લઈ જવા ઇચ્છતી હતી, પરંતુ શેઠે એનો અસ્વીકાર કરવાથી એ કાર્યક્રમ પડતો મૂકવો પડયો.
લોકોની મોટી હાજરી વચ્ચે અધિવેશનની બેઠક રારૂ થઈ. બાળાઓના પ્રાર્થનાગીત પછી શેઠને પ્રમુખસ્થાન આપવાની વિધિ કરવામાં આવી. ત્યારબાદ સ્વાગતકમિટીના પ્રમુખે સૌને આવકારતુ ભાષણ વાંચ્યું. પછી ચંપફલાલ શેઠે ભાણું શરૂ કરતાં કહ્યુંઃ
સન્નારીઓ અને સત્તજનો ! આજે આપ સૌએ મને આ અધિવેશનનું પ્રમુખરધાન આપી મારું જે ગૌરવ કર્યું છે તેને માટે કોનો આભાર માને તેના વિચારમાં
ગૂંચવાઈ ગયો છું, બરાબર વિચાર કરતાં મને લાગે છે કે આ પદ પ્રાપ્ત કરવા. - માટે મારે લક્ષ્મી દેવીને જ આભાર માનવો ઘટે છે. કારણ કે જો હું શ્રીમંત હોત તો શું મને આ સ્થાન આપવામાં આવતું ખરું ? શ્રીમંતાઇ સિવાય મારામાં બીજી કશી લાયકાત નથી. હું વિધાન નથી કે જેથી મારી બુદ્ધિદ્વારા સમાજના વિકાસના માર્ગો વિચારી શકું અને આ મારું વિદ્વત્તાભર્યું ભાષણ કે જે સૌ સમજી શકે તેમ મારું લખેલ નથી, પશુ પૈસા આપી વિદ્વત્તા ખરીદી શકાય છે; અને આ બધું જનસમાજ સમજે છે છતાં ચલાવી લે છે. જે ભાઈએ સમાજના વિવિધ પ્રશ્નોનું ઉકેલ કરતું આ ભાષણ લખ્યું છે તેની તે સમાજને કશી પડી નથી, કારણ કે તેની પાસે સર્વ કંઈ હોવા છતાં પૈસા નથી. સમાજ શ્રીમતિની ભૂલ પણ નિભાવી લેવા તૈયાર છે, પણ ગરીબ વિદ્વાનની
* કેમ કરી
For Private And Personal Use Only
