________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અંક ૪ ચે. ]
શ્રી આનંદધનનું દિવ્ય જિનમાદન
૧૧૯
આવે! ‘ જૈન ' જ્યાં જ્યાં હૈાય ત્યાં ત્યાં ન હોય .રાગ કૈં ન હ્રાય દ્વેષ, ન હેાય કલેશ કે ન હાય કષાય, ન હેાય કલતુ કે ન હાય વિસબાદ, ન હેાય ઝઘડા કે ન હોય ટ’ડિસાદ, ન હેાય દડાદ ડી કે ન હોય ગાલિપ્રદાન, ન હેાય આગ્રહ કે ન હાય અસહિષ્ણુતા, ત્યાં તે કેવળ વિશુદ્ધ આત્મપ્રેમનુ વાતાવરણ હાય, શાંતિનું સામ્રાજ્ય હાય, • દયા યા નિ`ળ અવિરોધ હાય, સર્વ જીવ પ્રત્યે સમભાવ હાય, યાદ્વાદી સભ્યષ્ટિની ઉદાર ષ્ટિવિશાલતા હાય, સમ્યગ્દર્શન-જ્ઞાન–ચારિત્રની પરમ ભક્તિથી નિર્મૂલ . આરાધના-ઉપાસના હોય. આવા સાચા જિનભક્તોના દર્શન વમાન દુષમ કાળમાં દુલ થઇ પધ્ધા છે, પારમાર્થિક-આધ્યાત્મિક જિનમાર્ગ પ્રવાસ કરતા આવા મહાનુભાવા વિરલ જણાય છે. તેથી આ મા` પ્રાયે શૂનકાર જેવા થઈ પડ્યો છે. કવચિત્ કવચિત્ અતરે અંતરે અત્રે ક્રાઇ સિદ્ધશિશુ જેવા એકલડેાકલ પ્રવાસી નજરે પડે છે, તે તે પણ સંગાથે વિહરનારા સહયેાગીઓને વિરહ વેદતાં પોકારી ઊઠે છે કે ‘ સેગ કાઇ ન સાથ, ’ વળી એવા કાઈ મહાનુભાવ મહાત્મા સંત આ કલિકાળમાં પાકે છે-ભૂલા પડી જાય છે, તો તેને ખાદ્યષ્ટિ લેાકા-જગત્ જીવે એાળખી શકતા નથી, તે પોતાના કાટલે તેનું માપ કરી તેને યથેચ્છ લાભ ઉઠાવવાને બદલે ઊલટા તેને ઉપસ કરે છે ! જેમ ગ્રીષ્મકાળમાં તળાવ સૂકાઇ જતાં માછલી એની મેળે ઓછી થઇ ગઇ હાય છે.તે રહીસહી હાય તે પણ બગલાની ચાંચમાંથી છટકી શકે નહિં, બગલા તેને પીંખી ખાય, તેમ આ *કલિકાળરૂપ શ્રીષ્મમાં સાચા આત્માર્થી-પરમારગી સત્પુરુષોના આવિર્ભાવ વિરલ છે, તે તેવા વિરલ સત્પુરુષોને પણ ખલજતે રૂપ બગલાની છિદ્રાન્વેષણુરૂપ ચાંચમાંથી છટકવું મુશ્કેલ થઇ પડે છે, દાંભિક દુનારૂપ બક-ભક્તો તેને પીંખી નાંખવા સદા તત્પર રહે છે.
આવી વિષમ પરિસ્થિતિમાં જિનમાગે પ્રવાસ કરવા જે અંતરાત્માથી ઇચ્છતા હેય એવા સત્ય તત્ત્વગવેષક સુત્ત જિજ્ઞાસુ, પરમાર્થપ્રેરક સહકારી બળાના અભાવે એકલતા અનુભવતા સતા, કેમ પોકારી ન ઉઠે ? —
“ ચર્મ નયન કરી મારગ જોવા રે, ભૂલ્યા સયલ સંસાર; પથા નિહાળું રે બીજા જિનતણા રે. '
પથિક—યાગિરાજ ! જો આમ આપે કહ્યું તેમ જિનમાર્ગીની એકતા સિદ્ધ છે, તેમાં પછી તેના નામે આ ભિન્ન ભિન્ન સ ંપ્રદાયે કેમ અધડતા હશે ? ક્રમ વિવાદ કરતા હશે ? ગિરાજ—હૈ ભદ્ર ! એ જ મહાખેદની વાર્તા છે. જિનસંપ્રદાયની એકતા તા નિર્વિવાદ છે. મૂળ સત્ત્વની દૃષ્ટિએ વિચારતાં એ સહજ પ્રતીત થાય છે. ઝાડનુ મૂળ એક હેાય છે, મૂળને પકડીએ તે આખું ઝાડ હાથમાં આવે છે; ડાંખળાં–પાંદડાં ભિન્નભિન્ન અનેક હાય છે, તે પકડે છે તેને આખું ઝાડ હાથમાં આવતું નથી. તેમ જિનદર્શનરૂપ
*
" कलावेकः साधुर्भवति कथमप्यत्र भवने, स चाघ्रातः क्षुद्रैः कथमकरुणैर्जीवति चिरम् । अतिग्रीष्मे शुष्यत्सरसि विचरचरतया, बकोटानांमग्रे तरलशकरी गच्छति कियत् ॥ " શ્રી પદ્મનાં પ’ચિવ’શિતકા
For Private And Personal Use Only
