Jain Dharm Prakash 1920 Pustak 036 Ank 05

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 5

મેધનાદરાજા મદનમંજરી કયા.
૧૩૫
દેશના—સન્તાષમાંજ સુખ, ઇન્દ્રિયજય, ચિત્તની શાંતતા, દીનજના પર કરૂણાભાવ, સત્ય રૂપ અમૃતને ઝરનાર વાણી, શૈતા, ધૈય તા, દુષ્ટ પુરૂષની સાથેની સામતનું વર્ઝન, સજ્જનાની સંગતિ આ સર્વે પરિણામે અત્યન્ત સુ ંદર વિવેકના અંકુરાએ છે. ધન ઉપરની અભિલાષા ( અત્યાશક્તિ ) જે દૂર કરવામાં આવે તે સપત્તિએ નજીકજ આવેછે. જેમ આંગળીથી કાન ઢાંકવામાં આવે તે તેથી શબ્દ યુક્ત નાદ થતા હોય તેમ જણાય છે, એક માંસના કકડાની ઇચ્છાથી કુતરાએ જેમ પરસ્પર લડી મરે છે તેમ ધન ગ્રહુણુ કરવાની ઇચ્છાથી ભાઇએ પણુ પરસ્પર લડે છે. જેઓ નિરંતર અન્યાય માર્ગથીજ પરધન ગ્રહણમાં દુષ્ટ ધ્યાન ધારણ કરનારા હેાય છે, તેઓને પણ જીંદગી, ચાલન કે વૈભવ શાશ્વત રહેતા નથી. પૈસા મેળવવામાં દુ:ખ છે. મેળવેલનુ રક્ષણુ કરવામાં દુ:ખ છે. આવક અથવા જાવકમાં પણ દુ:ખ છે, માટે કષ્ટથી મેળવેલ ધનને ધિકકાર છે.
આ વિષયને લગતું જ એક દ્રષ્ટાન્ત હું ભળ્યે ! તમે સાંભળે.
વસન્તપુર નગરમાં ચાર મિત્રા વસતા હતા. તે પૈકી એક રાજાના, એક મત્રીના, એક ધનાઢ્ય શ્રેષ્ઠિના, અને એક નગરક્ષક ( કાટવાળ ) ના પુત્ર હતા. એ ચારે મિત્રાએ વિદ્યાભ્યાસ પણ સાથેજ એક ઉપાધ્યાય પાસે કર્યાં હતા, અને બાલ્યાવસ્થાથી તેએ પરસ્પર ગાઢ પ્રીતિ ધરાવતા હતા. અનુક્રમે વિદ્યાભ્યાસમાં કુશળતા મેળવી તાણ્યાવસ્થામાં પોતાના નશીબની પરીક્ષા કરવા માટે તથા અનેક ભિન્ન ભિન્ન દેશે।માં રહેલા કાંતુકના અવલેાકનાથે ચારે મિત્રાએ તે નગરમાંથી દેશાં તર જવા પ્રયાણ કર્યું. ચાર મિત્રામાંથી પ્રથમ રાજાના પુત્રતે બીજા ત્રણ મિત્રએ કહ્યું કે—હૈ સ્વામિન ! અમે। આપના આજ્ઞાધારી સેવકેા છીએ, માટે અમારી કળા તથા બુદ્ધિ કૌશલ્યતાથી ધન ઉપાર્જન કરી તારા પ્રમાણે ભેજન માટેની સામગ્રીને દોબસ્ત કરીશુ. તમારે તે સંબંધી કાંઇ પશુ ચિંતા કરવી નહિ. કારણ કે આપ ઉંચ કુળના હાઈ આપને તેી પ્રવૃત્તિ કરવી ઉચિત નથી.’ આ પ્રમાણે પરામર્શ કરી તેઓ પહેલા દિવસે કાઇ એક ગામમાં સાંજના વખતે ગયા. તે નગરમાં એ સમયે એક મેટી ચારાની ધાડ આવતી હતી તે નગરજનાને ઘણી હેરાન કરતી હતી. તેથી ચાથા કેટવાળના પુત્ર તેના ઉપર ખાણાના વરસાદ વરસાવી ચારાને નસાડી મૂક્યા. ઉપદ્રવ નાશ ૫.મવાથી નગરના સમસ્ત જના એ ચારે મિત્રાપુર અતીવ પ્રશ્નન્ન થયા અને તેને ગૈરત્ર સહિત ઉત્તમ મિષ્ટ પદાર્યા યુક્ત ભાજન તેઓએ કરાવ્યુ. ત્યારઞાદ તેઓ આગળના નગરમાં ગયા. ત્યાં શેડના પુત્ર નગરમાં ગયો, અને પેાતાની એક વીંટી વેચી ખારમાં જઇ કરીણા ખરીદ કરી તરતજ સારા ભાવથી વેચી નાંખ્યા. એ વેપારમાં તેને પાંચસેા સેાનામહેારાના લાભ થયા. એ દ્રવ્યથી તે મિત્રાને તેણે ઉત્તમ