Geet Ratnawali

Author(s): Ajitsagarsuri
Publisher: Shwetambar Murtipoojak Mandal Prantij

Page 44

( ૫ )
(સાખી. ) મહારાજા રાવણ ઘણે, રાને સરદાર;
આણ ફરે બ્રહ્માંડમાં, કર જય જયકાર. તે પણ સીતામાં આશક થઈ પાપે નાશ, ખોયું રાજપાટ ઘરબાર ત્રિયા નિજ કરકીરે-ભરિયા-૨
( સાખી. ) દૂર દૃષ્ટિ કરી કીચકે, પાંચાલી પર સાર;
ભીમહસ્ત માય ગયે, કીધો સ્વાત્મસંહાર. . આદિક આદિક ભ્રષ્ટ થયા છે ભૂપ અનેક, માટે વિચારી કરજે પ્યાર સદા પર નારેથી રે–ભાિ. ૩
(સાખી. ) કનક તણું નથી કામિની, કે પારસ નિરધાર;
વિષ ભર્યું રગરગ અતિ, ઉપર ગિલિટ અપાર. જનને જન્મ મરણ જે જનની ઉદરમાં થાય, એનું કારણ જોતાં લાગે લલના પારકી રે.–ભરિયા૦ ૪
( સાખી. ) હસ્તિ જીએ હસ્તિની તણું, અંગેથી લલચાય;
સ્પર્શ કર્યા વિણ પહેલથી, શરણ મરણને થાય. તે તો નિશદિન નારી સાથે રહે મશગુલ, તેની કેવી ગતિ થાવાની ઉરમાં ધરે નો રે–ભરિયા,
( સાખી. ) રૂધિર હાડને માંસની, છે પુતલી પ્રત્યક્ષ;
રેમ રેમ દુર્ગધી છે, લાવી એમાં લક્ષ. આ તો હંસગતિની ! આહા! શી ચિત્ત ચાર, ધારી મૂખ ફસાઈ જાય સદા દયે છકી રે–ભરિયા, ૬
( સાખી. )
જન્મ મરણ ભય ટાળવા, ઉર જે ઇચછા થાય;
તો કર ચિત્ત જીનરાજમાં, જેમાં શાન્તિ સદાય. મુનિવર અતિસાગર કરે એ અભિપ્રાય, સજન સંભાળી ચાલોને જીવતી જાતથી રે–ભરિયા ૭
ડુમસ.