Geet Ratnawali

Author(s): Ajitsagarsuri
Publisher: Shwetambar Murtipoojak Mandal Prantij

Page 99

(૧૦)
દીઠી, ચીઠી,
બામા !
જગતમાં હારી મેં લખી કે એક તે દીધાં છે અન્તરે સામાં, ભણેલી યારી હે ઘણાં લગ્ન બન્યાં જ્યારે, અનુભવ સર્વાં રંગ રમીએ, પડયા સ’સ્કાર અજર હારા, ત્રિયા એ ! તેનના તારા અરે એ કેમ ભૂલારો ! જીગરની ઢાસ્તી જે ખાંધી, અમર સૂત્રે કરી સાંધી, અપૂરવ પૂર્વની મૈત્રી, પળે પળ ચિત્ત ત્યાં રહે છે, છતાં દિલ અગ્નિ આ દહે છે, વિયેાગી દિન વહી જારો, કરી યાગ સુખસાગર, અલખના આંકડા લખશુ, હૃદયની પાટીએ રસશું, જગતનું ભાન ભૂલીશુ, અર્થાત જાશે વિવિધ પ૬, મઝાની મીઠડી વાતા, કરીશું. હું ખરી વ્હાલી ચલાવ્યુ ાણતુજ સન્મુખ,
હૃદય છે તેા નથી દૂરે, અછત ફૈજા ! અર્થાતલેજા, અછત આનને વહી જા,
પાંચાટ.
મીઠી,
મધુરી પ્રીતડી ઘણા દિના ઉપર દીઠી.
૮
હુવે અને ભૂલી જા મા, વિમલતા વાળી હે રામા! ૪ હતાં ભલ્યાં જગત્ ત્યારે, હૃદયમાં ભાવથી ભમી. પ યથા રાત્રિ વિષે તારા, મુને તુજ વિણ દુ:ખયારા. ૬ તજહાં છે. ખુલાશે, નથી આ વાયુની આંધી. ૭ બધી વૃત્તિ હૃદય ગાંધી, સ્મૃતિ ઘર જો હુતી ચિત્રી. રસાની ધાર પણ વ્હે છે, વિરહનુ મિત્ર દુ:ખ સહે છે. ૯ વિમલ હા ! વાણલા વ્હારો, કરીશું ખુમ ઉજાગર. ૧૦ બની. ગાવ રસમસY વવર એક સ્થલ વસશુ, ૧૧ અનુભવમાંહી ફૂલીશ, અષ્ટત! જો છે સમિપ આ પઢ. ૧૨ અધા કષ્ટો તણી પીયુની પ્રીતડી સ્મરે પળપળવિશઃ તવમુખ, જડી દીલ કરી તીર. ૧૪ અજીતને સુખડાં દેજા, અર્થાત સુખને શિરે વહીજા. ૧૫
ઘાત, વાળી. ૧૩