Geet Ratnawali

Author(s): Ajitsagarsuri
Publisher: Shwetambar Murtipoojak Mandal Prantij

Page 72

( 33 )
પતિવ્રત ફેરૂ સુખ જારિણી શું જાણે, બ્રહ્મ હુ જાણે કેમ જારી.
મન વાળી રાખું તેણે રકતાં રહે નહી, બારબાર જાય તેન વારી.
મીંડકનું મરણ ફઇ મીંડક જ જાણે, હાર્ડીઆને હા કેરી યારી.
પળમાં પલંગ અને પળમાં હીંડાળે, ચેન નથી એસતાં અટારી.
તાયે પ્રાણજીવન તા હજી ના પધારે, રાહુ જોઇ નેન ગયાં હારી. લોચન સુખી લાલ લાલ થયાં છે, શકુ` કેમ કરી ધૈય ધારી. અગમાં પ્રસ્વેદ આવે ૐ શુષ્ક થાય છે, શબ્દ એક શકું ના ઉંચારી. શીરીતે સે'વાય ચિત્ત ચરચર થાય છે, શુદ્ધિ બુદ્ધિ સઘળી વિસારી. આમજો ત્રિયાને નાથ ! ત્યાગવી હતી તા, કીધી હતી કેમ પ્રાણ પ્યારી. અછતસાગર અહા પ્રેમીની જુદાઈ, થૈ તાની જ્યાતિ નાખે હારી.
દીલ
દીલ૦ ૩
દીલ૦ *
દીલ૦ ૫
ઢીલ ૬
विभावरीनो विरह.
( ૫ )
“ ત્રુટમવાજો પ્રેમ ગાળ્યો ઘેરી. ”
ઢીલ૦ ૭
ઢીલ૦ ૮
દીલ૦ ૯
ઢીલ૦ ૧૦
ઢીલ૦ ૧૧
( રાગ ઉપરને. )
ઝેરો ઝેરીરે આતા ઝેરી ડેરી જામનીને, જુલમવાળા ડંખે જાણ્યે, ઝેરી. ટેક.