Geet Ratnawali

Author(s): Ajitsagarsuri
Publisher: Shwetambar Murtipoojak Mandal Prantij

Page 43

( ૩૪ )
એ જ હૃદય તે વસન્ત કેરું જાણવું, એમાં વસિયો નિર્મલ પ્રેમ વિહારજે; આત્મચંદ્રની સ્મા તે માંહી ઠરે, એ રસ તુજ સમ કેઈકજ જાણુનહારજે કેલ૦ ૭. એ જ વેલીની સ્વાભાવિક પ્રેમાદ્રિતા, વસતતરૂને એહજ પુણ્ય પ્રકાશ જે આમછતાં પણ અવસર રસ પીધો નહી, વીતી રજની પ્રેમી જનની ખાસ જેકેલ૦ ૮ અરે હિમસમ શીતલ હિમની વેલડી, અરે કેયલડી વસન્તની દીલદાર જે અવસર શુભ આવ્યેથી ફરીને ભેટજે, આંખ્યો મીચી દુ:ખના દિન શિરધારજો—કેયલ૦ ૯ ઉત્તમ રસનાં લેજે ઉત્તમ લહાણુ તું, અક્ષય રસનાં લેજે નતમ જ્ઞાન : અજીતસાગર રવજે તુજ લ્હાણુને, એક વખત તો દેજે દીલના દાણુ જે—કેલ૦ ૧૦
परस्त्री निषेध विषे.
(૩૪)
(પૂનમ ચાંદની ખીલી પૂરી રહી રે–એ રાગ.) ભરિયા અવગુણ સર્વે પર અબલામાંથી ઘણા રે, શધે સદ્દગુણ જેમાં એક ન આવે હાથ, માટે સજન રહેજો દરે એ અબલાથકી રે. ચેતન ! ચેતી ચાલે ચિત્તમાં એ ચપલાથકી રે–ટેક.
(સાખી. ) અબેલા પણ પ્રબલા અતિ, જીત્યા જબરા વીર;
ભલા ભલા જન ભેળવ્યા, રણમાં ધારણ ધીરે સજજન જાશે નહી જ્યાં અબલા હેય એકાન્ત, જે ઉર ઈછા હોય તરવા ભવસાગર થકી રે.--સરિયા