________________
દિવ્ય દીપ - જે ગળે વળગ્યું છે એમાંથી તે છુટાતું તત્વ બાજુમાં રહી જાય, હદયની સરસતા નથી અને ઉપરથી પ્રવૃત્તિને ગળે વળગાડી દઈએ ગુમાવી બેસે, સાધના એક બાજુમાં ફેંકાઈ જાય. છીએ. એક તે ગળે વળગ્યું હતું એમાં તે આ બીજા કેઈનું સાંભળે ય નહિ અને સાંભળે તે બીજે વળગાડ કયાં ઊભે કર્યો ?
દેષ કાઢવા. . આ બે વચ્ચેનું અંતર સૂક્ષમ છે, સમજવું
અજ્ઞાની, તું સમજતો નથી. બજારમાં તે મુશ્કેલ છે.
ત્યાં દુકાન, ભાઈબંધે, સ્વજને બધું લઈને પૂજા બંધન થઈ શકે, ગુરુ બંધન થઈ શકે બેઠો હતો. એમાંથી મુક્ત થવા અહીં આવ્યા અને પ્રવચનનું શ્રવણ કરવું એ પણ બંધન અને અહીં આવીને સાધુના ગચ્છ અને સંપ્રદાયને થઈ શકે.
પકડી બેઠે ! આત્માને જાણવા આવ્યો હતો કે આ તે અમૃત ઝેર થઈ જાય એવી વાત સાધુને પકડવા ? છે, માનવામાં આવશે?
અહીંથી જઈશ ત્યારે તારા ગચ્છના આ જે પહેલવહેલાં સરળ હદયે ધર્મ કરવા મહારાજ જોડે આવવાના છે? ત્યાં તે નવેસરથી આવ્યા હતા એ સરળતા મૂકીને પાછળથી મૂર્તિને શરુ કરવાનું છે. જેના પ્રત્યે મમત્વ થયું એ પકડી બેઠા, મહારાજને પકડી બેઠા, પક્ષને પકડી ત્યાં મળશે નહિ અને જે મળશે એમના પ્રત્યે બેઠા.
સમત્વ છે નહિ, કેવી મુશીબત ઊભી થશે ! મનથી નક્કી કરે કે આ શાંતિનાથની મૂર્તિ એક આચાર્યના વ્યાખ્યાનમાં નિયમિત મારી છે, એમની પૂજા હું જ કરું. પૂજા કરવા આવનારા ભાઈ એ મહારાજ ગયા પછી કઈ માટે ઘી બોલે, પૂજા કરવા જતાં જે બીજે દિવસ દેખાય નહિ. પૂછયું કેમ ? તે કહેઃ આવીને પૂજા કરી જાય તે જુઓ એને પિત્તો? હવે અમારા આચાર્ય મહારાજ આવશે ત્યારે
“આ ભગવાન મારા છે, ઘી હું બોલ્યા જરૂર આવીશું. અમુક આચાર્ય કે સાધુ હોય છું તે તું કેમ આવીને ટીલી કરી ગયો ? . તે જ પ્રવચનમાં જવું, એ ન હોય તે જવાનું પૂજા શા માટે છે? ગરમ થવા કે ઠંડા
- બંધ! તે ભલા, તારે જ્ઞાન સાથે, સાધના સાથે, થવા ? બહારથી લાવેલી ગરમી મૂકીને ઠંડા
* અંદર કાંઇક ભરવા સાથે કામ છે કે પછી વ્યક્તિ થવા કે અંદર આવીને નવી ગરમી ભરવા ?
સાથે ? જે વ્યકિતમાં ગુંચવાયે એ તત્વથી શાંત મૂર્તિના દર્શન કરી શાંતિ અનુભવવા કે
વ્યાખ્યાન આત્માની પિછાન માટે છે, રાડે પાડીને શાંતિમાં અશાંતિ ભરવા?
દુર્ગુણે પ્રત્યે લક્ષ્ય બનવા માટે છે, મગજને પૂજા કરતાં કરતાં ગરમ થયે ત્યાં પૂજા સુંદર વિચારથી ભરવા માટે છે. પણ જે બંધન થઈ ગયું.
વ્યાખ્યાનમાં જવું એ માત્ર ટેવ બની જાય, કોઇ દિવસ ઉપાશ્રયે ન આવતું હોય, માત્ર જવા ખાતર જવાનું થાય, નહિ જાઉં સાધુ પાસે ન જતું હોય એ સાધુના સમાગમમાં તે સમાજ શું ધારશે ? એ બીકે જવાનું થાય આવે. સાધુનો પરિચય થાય, એમની પાસે તે એમાં જાગૃતિ કેમ આવે? ધર્મશ્રવણ બેસત થાય, ધીમેધીમે સાધુ પ્રત્યે મમત્વ જાગે. એક રૂઢિ બની જાય. એને વ્યાખ્યાન બંધનસાધુને જ પકડે. બધે ઝંડો લઈને ફર્યા કરે માંથી મુકત નથી કરાવતું પણ વ્યાખ્યાન જ નવું બસ, આ જ મારા ગુરુ, આ જ સાચા સાધુ.' બંધન બની જાય છે..
દૂર થયે.
