________________
* પાવાપુરીમાં દિવ્ય દર્શન
રૂપ કલકત્તા છેોડીને પિતાશ્રીને મળવા નીકળી પડયા. પાલિતાણા પહેાંચતાં પહેલાં જગત વત્સલ અહિંસા મૂર્તિ ભગવાન મહાવીર સ્વામીની પવિત્ર નિર્વાણુ ભૂમિનાં દર્શન કરવાની ભાવના થઈ,
રૂપના મનમાં ઊંડે ઊંડે થતું હતું કે આ બધી દોડધામ પછી લાવ, શાંતિ લઉં. મનમાં વિચાર આવતા કે રાજકારણ સારું કે સાધુત્વ સારું ? દુનિયા માટે કરું કે આત્મા માટે? નેતા ખનું કે સાધુ ? આ વિચારોના મંથનમાં રૂપ પાવાપુરી આવી પહોંચ્યા.
આ પવિત્ર ભૂમિ જ્યાં ભગવાન મહાવીર સ્વામીએ જગતને છેલ્લી દેશના સંભળાવી, એનુ વર્ણન કરવું તે સામાન્ય માનવી માટે અસામાન્ય જેવું જ છે.
આ પવિત્ર પાવાપુરી બિહાર શરીફ્ સ્ટેશનથી સાત માઈલ દૂર છે અને સુંદર રમણીય સાવરની વચ્ચે દેદીપ્યમાન મંદિર છે.
રૂપાળી ચાંદની રાત્રિએ રૂપ આ મ`દિરના દને આવ્યા હતા. ચદ્રિકા પ્રકાશ પાથરી રહી હતી. આ રમણીય સરેાવરનાં નીર, અર્ધવિકસિત કમળા, આરસના મદિરને ભવ્ય પડછાયા, આકાશમાં ઝગમગતા તારલિયા, નૈસર્ગિક સૌદયમાં સુવાસ ભરતાં જળકમળા પ્રકૃતિનું એક નીય હૃદયંગમ દશ્ય ઊભુ કરતાં હતાં. આ સૌ ભૂમિમાં ચિંતનને અપૂર્વ સમય સાંપડયા.
રૂપને
અવર્ણ
-
ભગવાન મહાવીર સ્વામીના નિર્વાણની એ રાત્રિ રૂપના જ્ઞાનનયના સમક્ષ જીવંત બની. એમનું ચિત્ત જીવનની લાંખી શેાધ પછીની પ્રાપ્તિથી પરિતૃપ્તિ અનુભવી રહ્યું હતું.
રૂપના ચિત્તની સહજ અવસ્થામાં એક દૃશ્ય આવ્યું અને ગયું પણ અખંડ જયેત પ્રગટાવી ગયું. રૂપને વિચાર કરતા કરી મૂકયા. પ્રકાશ
ચાંથી આવ્યે ? આવે દિવ્ય અવાજ કાને હશે ? આ વિમિશ્રિત રહસ્ય હશે ?
પ્રકાશ પાછળ શું
રૂપ તે આ અવર્ણનીય અદ્ભુત પ્રકાશ અને દિવ્ય અવાજ પાછળ શું સત્ય છે તે શોધવા અંદર ડૂબકી મારી ગયા: “ વેદકતા વેદક લહે, બીજા બેઠા વા ખાય.” આ દિવ્યદર્શીનનું વર્ણન ન હેાય, માત્ર અનુભૂતિ જ કરવાની હાય.
રૂપને ચાંદી જેવી એ રૂપાળી રાત્રિએ પ્રભુના પવિત્ર ચરણકમળની પાદુકામાંથી એક દિવ્ય, રૂપેરી, ઝગમગતા તેજ લિસાટે પ્રકાશ પાથરી ઉપર જતા દેખાય. આ પ્રકાશ - ઊંડા–પણ પ્રેરણાના કેન્દ્ર સુધી સ"કેત કરી ગયા : પ્રવાસી ! તારે આ દિવ્ય પ્રકાશની કેડીએ પ્રયાણ કરવાનું છે. જાગ, જાગ ! તારી કલ્યાણયાત્રા એમાં જ યશસ્વી અનનાર છે.
આ આધ્યાત્મિક પ્રકાશના તેજલિસેાટામાં બાહ્ય પ્રકૃતિનું સૌંદય જાણે કે સાથ પૂરવા લાગ્યું. અત્યાર સુધી રૂપના અંતરમાં છુપાયેલી ભાવનાઆને સંપૂર્ણ રીતે પ્રગટ થવા માટેની પ્રેરણા
મળી. ધીમે પ્રીમે આધ્યાત્મિક સાધનામાં ભરતી આવવા લાગી. રૂપના આત્માના ઉડ્ડયનને ગતિ મળી, વેગ મળ્યા.
પવિત્ર પાવાપુરીના મંદિરમાં મેળવેલા પ્રકાશે એને બુદ્ધિવાદને અવરોધ ગાળી નાખ્યા.
મનમાં—ચિત્તમાં અંતરમાં શાંતિ વ્યાપી ગઇ. અંતરમાંથી નાદ નીકળ્યેા, હે પ્રભુ ! તારા સ્વરૂપની ઝાંખી માત્રથી નહિ ચાલે, તું મને તારા શુદ્ધ સ્વરૂપનું પૂર્ણ દર્શન કરાવ. ’ આ વિચારામાં રૂપ એટલા બધા ઊંડા ઉતરતા ગયા કે દેહુ અને સમયનું ભાન વિસ્તૃત થતું ગયું.
