________________
વા' પદને ન મૂકત. કેમકે પૂજાર્થે સંઘમંદિરનું દેવદ્રવ્ય દરેક શ્રાવક માટે સમાનપણે નિષેધ્ય હોવાથી સંઘમંદિરના દેવદ્રવ્યને ફક્ત ગૃહમંદિરવાળા શ્રાવક માટે જ નિષેધવાનું કોઈ પ્રયોજન નથી. પાઠમાં મૂકેલાં ‘રેવસપુષ્પાતિના વા’પદથી જ જણાય છે કે ‘દેવગૃહમાં દેવપૂજા સ્વદ્રવ્યથી જ....’ વાળો પાઠ કેવળ ગૃહમંદિરવાળા શ્રાવક માટે નથી, પણ બધા જ શ્રાવકો માટે છે.
(ii) આ. શ્રીઅભયશેખરસૂરિજી જેને ગૃહમંદિરવાળા માટેનો અધિકાર ગણાવે છે તેમાં ‘વેવગૃહે તેવપૂનાવ...વેવસ~પુષ્પાતિના વા, પ્રાળુત્ત્તોષાત્' પંક્તિ પછી તરત જ ‘તથા તેવįહાડડનતં નૈવેદ્યાક્ષતતિ સ્વવસ્તુવત્ મૂલાવેઃ સમ્યગ્ રક્ષળીયું, સમ્યક્ મૂત્યાદ્યુિવત્યા ૬ વિયમ્' આવી પંક્તિ આવે છે. તેમાં સંઘમંદિરે આવેલાં નૈવેદ્ય, ચોખા વગેરેનું પોતાની વસ્તુની જેમ ઉંદર વગેરેથી રક્ષણ કરવાનું તથા સારું મૂલ્ય ઉપજે તેવી યુક્તિથી વેંચવાનું કહ્યું છે. ‘આ બધાં વિધાન કેવળ ગૃહમંદિરવાળા શ્રાવક માટે જ છે' એવું શું તેઓશ્રી કહી શકશે? સંઘમંદિરે આવેલા નૈવેદ્યાદિનું રક્ષણ તથા વેચાણનું કર્તવ્ય ફક્ત ગૃહમંદિરવાળા શ્રાવકનું નહીં પણ બધા શ્રાવકોનું બની રહે છે. તેથી આ આખો અધિકાર કેવળ ગૃહમંદિરવાળા શ્રાવકને ઉદ્દેશીને નથી, પણ તેમાંનો જેટલો અંશ ગૃહમંદિરવાળા શ્રાવકોને લાગુ પડે તેવો હોય, તેટલો તેમના માટે છે ને બાકીનો અંશ બધા શ્રાવકો માટે છે. આમ ‘દેવગૃહમાં દેવપૂજા સ્વદ્રવ્યથી જ યથાશક્તિ કરવી પણ ગૃહમંદિર કે સંઘમંદિરના દેવદ્રવ્યથી નહીં’ આ અંશ બધા શ્રાવકો માટે હોવાથી તે વાતને કેવળ ગૃહમંદિરવાળા શ્રાવકો માટે ન ગણાવી શકાય. અર્થાત્ આચાર્યશ્રી તે વાતને ફક્ત ગૃહમંદિરવાળા શ્રાવકો માટે ગણાવી અન્ય શ્રાવકોને દેવદ્રવ્યથી પૂજા માટેની છૂટ આપવા માંગે છે, તે બિલકુલ અનુચિત છે.
શંકા: તા. ૧૪-૧૨-૩૮ના જૈન પ્રવચનની ‘સિદ્ધાન્તની બે બાજુ-દરેક સિદ્ધાન્તની બે બાજુ હોય છે. સિદ્ધાન્તની એક બાજુ પકડાય નહીં.’’ આવી પૂજ્યપાદ આ.ભ.શ્રી રામચન્દ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજાની લીટીઓ ટાંકીને
45
