________________
ભાવના પ્રમાણે થાય છે. શું આ વાત વિચારવા જેવી નથી? સમાધાન : વિચારવા જેવી તો દૂર, કચરામાં ફેંકી દેવા જેવી આ વાત છે.
આ.શ્રી.અભયશેખરસૂરિજીનું કહેવું છે કે “તપચિંતવણીના કાઉસ્સગ્નમાં જેમ શક્તિ હોય છતાં ભાવના ન હોય તો તપમાં નીચે ઊતરવાની રજા મળે છે, તેવી રીતે સ્વદ્રવ્યથી પૂજા કરવાની શક્તિ હોય પણ ભાવના ન હોય તો દેવદ્રવ્યથી પૂજા કેમ ન કરાવવી?' પરંતુ તપચિંતવણીના કાઉસ્સગ્નમાં શક્તિ હોય છતાં ભાવના નહોય તો તપમાં નીચે ઊતરવાની રજા મળે, પણ ક્યાં સુધી? એની પણ એક હદ તો હોય ને? “છ” મહિનાના ઉપવાસથી લઈને ઊતરતા ઊતરતા સાઢપોરસી, પોરસી, છેલ્લામાં છેલ્લે નવકારશી સુધી ઊતરે તે બરાબર, પણ શાસ્ત્રાજ્ઞા વિરુદ્ધ એવા રાત્રિભોજનની રજા મળે? ન મળે ને..એમ જિનપૂજા માટે પણ સ્વદ્રવ્યથી કરવાની શક્તિ હોય છતાં ભાવના ન થતી હોય તો અષ્ટપ્રકારી પૂજાને બદલે ઓછી-વત્તી પૂજા કરે. છેવટે તપચિંતવણીમાં નવકારશીનો તપ કરે એમ અહીં થોડુંક તો સ્વદ્રવ્ય વાપરે ને? શું અહીં રાત્રિભોજનની જેમ શાસ્ત્રાજ્ઞાવિરુદ્ધ એવી દેવદ્રવ્યથી પૂજા કરવાની અનુમતિ આપી શકાય? ન અપાયને..ગાંઠનું થોડું પણ ધન વપરાય એની ઘણી કિંમત છે. આથી જેને ભાવના ન જાગતી હોય તેવા વ્યક્તિની ભાવના જાગૃત કરવા યત્ન કરવો જોઈએ. અને જ્યાં સુધી વ્યક્તિને સ્વદ્રવ્ય વાપરવાની ભાવના ન જાગે ત્યાં સુધી તેણે પોતાના લોભ પ્રત્યે મનમાં કચવાટ રાખવાપૂર્વક પ્રભુજીના દર્શન કરવા, પ્રભુજીને અંગભૂંછણા કરવા, દેરાસરનો કાજો લેવો વગેરે કાર્યો કરી પોતાના તનને સફળ બનાવવા યત્ન કરવો જોઈએ, પરંતુ પૂર્વે આપણે વિસ્તારથી જોઈ ગયા તે મુજબ દેવદ્રવ્યથી સ્વકીય પૂજાનું કર્તવ્ય અદા કરવારૂપ ઉન્માર્ગ સેવવાનો તો વિચાર સુદ્ધા ન કરવો જોઈએ.
વળી આચાર્યશ્રી “શ્રાવકો પૂજા ન કરવાથી સ્થાનકવાસી બની જશે આવો કાલ્પનિક ભય બતાવી રહ્યા છે, પરંતુ શ્રાવકો દેવદ્રવ્યથી પૂજા કરવાથી દેવદ્રવ્યના ભક્ષક/વિનાશક બની જશે આ વાસ્તવિક ભય તેમને
351
