________________
પરમાત્મા મહાવીર ભગવાન મગધની તીવ્ર વિહાર કરીને સોવિર દેશના ઉદાયન રાજાને પ્રતિબોધવા ગયા. બે હજાર થી અઢી હજાર માઇલનો વિહાર સાથે હજારો સાધુભગવંતો હતા. જેઠ-વૈશાખ મહિનાની કડકડતી ગરમી - ‘લૂ' વાય છે. ભગવાનને પહેલું સંઘયણ..... સોનાના પગ મૂકીને ચાલ્યા કરે અશાતા વેદનીયનો ઉદય ન થાય..... પણ બીજા સાધુનું શું થાય ? લાંબો વિહાર, તીવ્રતાપથી તપી ગયા. ચાલતાં ૧ ખાબોચીયું જોયું... તીવ્ર તાપ હોવાથી તે પાણીના સર્વ જીવો ચાવી ગયા... નવા જીવોની ઉત્પતિ નથી. ઉત્ત્પન્ન થવા માટે દ્રવ્ય-ક્ષેત્ર-કાળ-ભાવ યોગ્ય જોઇએ. ભગવાને કેવળજ્ઞાનથી જોયું એમાં એક પણ જીવ નથી. ખેડૂતે એક તલનો ઢગલો કરેલો હતો તેમાંથી સૂર્યના તીવ્ર તાપથી સર્વ જીવો ચ્યવી ગયા..... અચિત્ત થઇ ગયેલા હતા. સાધુઓ તૃષ્ણાથી, ક્ષુધાથી પીડાવા લાગ્યા.
ભગવાનના અતિશયના પ્રભાવે જઘન્યથી કોટી દેવો... ભગવાનની સાથે સહાયમાં હોય તે નિર્વાણ સુધી સાથે જ રહે. શું.........! તેમાંથી કોઇને ઉપયોગ નથી આવ્યો કે વાદળાં કરી દઇએ! શ્રાવકો ભક્તિ કરે તે વિવેકપૂર્વક કરે સાધુ ભગવંતની ક્રિયામાં પંચર પડે એવી આંઘળી ભક્તિ ન કરે. ભગવાન જાણે છે. સંયમ મુખ્ય છે. દેવપિંડ ખપે નહીં. દેવો પણ અનુમોદના કરે કેવા ભયંકર બળબળતા તાપમાં ગુર્વાશામાં રહે છે. ચાલે છે....! કેવળજ્ઞાની સાથે ૧૪૦૦ સાધુઓ હતા. ૫૦૦ જ હતા એમ નહીં કેટલાંક ગીતાર્થની અનુજ્ઞા લઇને યોગ્ય વ્યવસ્થા કરી હશે. પણ ૫૦૦ સાધુ ચઢતે પરિણામે છે. ચઢતાન. ટાંટીયા શા માટે ખેંચવા પડે ? અંતિમ ક્ષણ આવી ગઇ, પ્રાણ છુટવાની તૈયારી, સાથેના બીજા મુનિઓએ આરાધના કરાવી. અંતગડ કેવલી થઇ મોક્ષે ગયા...! પણ ભગવાને તે ખાબોચીયું અને તલનો ઢગલો બતાવ્યા નહીં. કે અચિત્ત ને એષણીય છે...! કારણ...! વ્યવહાર મર્યાદાનું ઉલ્લંઘન થાય. કેવલીઓ પણ વ્યવહાર મર્યાદા શ્રી દશવૈકાલિક વાચના - ૫૩
૩
