________________
જગતના જીવોનો આત્માના અખૂટ સુખોની ઓળખાણ નથી તેથી તે સુખની ભ્રમણાથી ભટકે છે. જો સાધુ ભકતમંડળીમાં માનસમાન, પૂજા- પ્રતિષ્ઠામાં અટવાય તો કર્મ નિર્જરા ન થતા દુર્ગતિનો મહેમાન થઇ જાય છે.
સારું = સદ્ગતિ દેવ-મનુષ્ય - ગતિ...!
તુમ - દુર્ગતિ - નરક – તિર્યંચ એ દુર્ગતિ...! - સાધુને તો સંસાર પરિભ્રમણ ગમતું જ નથી. તેથી દેવમનુષ્યગતિની ઇચ્છા રાખે જ નહીં. અહીં કારણમાં કાર્યનો ઉપચાર
ગતિ = આત્માની પરલોકમાં જવાની પ્રવૃત્તિ.
શેના આધારે થાય છે? કર્મબંધનના કારણે. પણ મોક્ષની ગતિ કોઈ કર્મના ઉદયના આધારે થતી નથી. પણ ક્ષાયિક ભાવે કર્મ ચાલ્યા જાય. પૂર્વ પ્રયોગ, અસંગ, બંધ છે. એવા કારણોથી જે ઉર્ધ્વ ગતિ થાય તે...મોક્ષગતિ કહેવાય !
ગતિ = જવું. પોતાના આત્મરમણતામાં પહોંચવું તે સિધ્ધિગતિ.
અહીં મોક્ષગતિને સદ્ગતિ તરીકે બતાવી છે. તે કોને મળે? જે ભૌતિક સુખની ગવેષણા ન કરે તેને મોક્ષ સુખ મળે.
કર્મને હટાવવાનો પ્રયત્ન કરે તે સાધુ.. સુખની ગવેષણા ન કરે તે સાધુ.... "
પૂ. પાદ આગમ વિશારદ વાચનાદાતા ગુરૂદેવથી અભયસાગરજી મ.સા. દ્વારા અપાયેલ શ્રી દશ વૈકાલીક સૂત્રની વાચના પૈકી ૪ અધ્યયન સુધીની વાચના નોંધ અમોને મળી છે...!
તેના આધારે તૈયાર કરેલ. સંકલન અને પૂર્ણ થાય છે.
સંપાદક :- મુનિ શ્રી મતિચંદ્રસાગર શ્રી દશવૈકાલિક વાચના - ૫૭
(3)
