Bhaj Re Mana Part 01

Author(s): Shrimad Rajchandra Sadhna Kendra Rajnagar Kukma Kutchh
Publisher: Shrimad Rajchandra Ashram

Page 324

૧૦૨૯ (રાગ : આશાવરી) તજો મન ! હરિ-વિમુખનકો સંગ; જીનકે સંગ કુમતિ ઉપજત હૈ, પરત ભજનમેં ભંગ. ધ્રુવ કહા હોત પયપાન કરાયે, વિષ નહીં તજત ભુજંગ; કાગહિં કહા કપૂર ચુગાયે, સ્વાન ન્હવાયે ગંગ. તજો, ખરકો કહા અરગજા-લેપન, મરક્ટ ભૂપન અંગ; ગજકો કહા હવાયે સરિતા, બહુરિ ધરૈ વહ ઢંગ . તજો, પાહન પતિત બાન નહિં બેધત, રીતો રત નિપંગ; ‘સુરદાસ’ ખલ કારી કામરિ, ચઢત ન દૂો રંગ. તજો
૧૦૩૧ (રાગ : લલિત) જાગો પ્રીતમ પ્યારા લાલ, તુમ જાગો બંસીવાલા; તુમસે મેરો મન લાગ રહ્યો, તુમ જાગો મુરલીવાલા. ધ્રુવ બનકી ચિડિયાં ચીં ચીં બોલ, પંછી કરે પોકારા; રજની બીતી, ભોર ભયો હય, ઘરઘર ખુલ્યાં કમાડા. જાગો ઘર ઘર ગોપી મહી વલોવે, કંકણ કા ઠિમકારા; દહીં દૂધકા ભય ક્ટોરા, સાકર બોરા ડારા. જાગો ઘેનુ ઉઠી બનમેં ચાલી, સંગ નહીં ગોવાલા; ગોપાલ બાલ સબ દ્વારે ઠાડે, અસ્તુતિ કરત અપારા, જાગો શિવ સનકાદિક ઔર બ્રહ્માદિક, ગુણ ગાવે પ્રભુ તેરા; સૂરદાસ બલિહાર ચરનપર, ચરણકમલ ચિત્ત મેરા, જાગો
૧૦૩૦ (રાગ : ભૈરવી) જનમ સબ બાતનમેં બીત ગયો રે,
ધ્રુવ બાર બરસ ગયે લરકાઈ, બીએ જોબન ભયો; તીસ બરસ માયાકે કારન , દેશ બિદેશ ગયો. જનમ ચાળીસ અંદર રાજકું પાયો, બઢે લોભ નિત નય; સુખ સંપત માયાકે કારન, ઐસે ચલત ગયો. જનમe સૂકી ત્વચા કમર ભઈ ઢીલી, એ સબ ઠાઠ ભયો; બેટા વહૂ તેરો કહ્યો ન માને , પરબ દુ:ખમેં પર્યો. જનમ ના હરિભજન ના ગુરુસેવા, ના કછુ દાન દિયો; ‘સુરદાસ’ મિથ્યા તેન ખોવત, જમને ઘેર લિયો. જનમe
૧૦૩૨ (રાગ : હોરી) જીઆ તોકે સમજ ન આઈ, મુરખ તેં મતિ રે ગુમાઈ. ધ્રુવ માતપિતા સુત કુટુંબ કબીલો, ધન જોબન ઠકુરાઈ , કોય ન તેરો, તું ન કિસીકો, સંગ રહ્યો લલચાઈ;
ઉમરમેં તે ધૂલ ઉડાઈ. જીઆઇ રાગ દ્વેષ તું કિનસે કરત હૈ ? એક બ્રહ્મ રહ્યો છાઈ , જૈસે શ્વાન રહે કાચ ભુવનમેં, ભસ ભસ મરજાઈ;
ખબર એપની નહિ પાઈ. જીઆo લોભ લાલચ બીચ તું લટક્ત, ભટક રહ્યો ભરમાઈ , તૃપા ન જાયેગો મૃગજલ પીવત , અપનો ભરમ ગમાઈ;
શ્યામ કો જાન લે ભાઈ. જીઆo અગમ અગોચર અક્લ અરૂપી, ઘટઘટ રહત સમાઈ, સૂરશ્યામ પ્રભુ તિહારે ભજન બિનુ, બહુ ન રૂપ દિખાઈ;
શ્યામ કો ઓલખો સદાઈ. જીઆ૦ પલટુ મન મૂઆ નહીં, ચલે જગત કો ત્યાગ ઉપર ધોયે કા ભયા, જો ભીતર રહિગા દાગ ||
સૂરદાસ
જ્ઞાન ઘટે કોઈ મૂંઢકી સંગત, ધ્યાન ઘટે બીન ધીરજ લાયે, પ્રીત ઘટે કોઈ મુંગેકે આગે, ભાવ ઘટે નીત હી નીત જાયે; સોચ ઘટે કોઈ સાધુકી સંગત, રોગ ઘટે કશું ઓસડ ખાયે, ‘કવિ ગંગ’ કહે સુન શાહ અકબર દરીદ્ર ઘટે હરિ કો ગુન ગાયે.
શિષ્ય શિષ્ય સબહી કહે, સિષ્ય ભયા ના કોય
પલટુ ગુરૂ કી બહુ કો, સીખેં સિષ તબ હોય ભજ રે મના